Foto’s: Peter
Het wordt vanmiddag een reünie van oude bekenden in Utrecht. Alt.country-icoon The Yearlings presenteert in eigen stad het nieuwe album. Fans, vrienden en familie hebben zeven jaar op dat album moeten wachten. De muzikanten begroeten hun familieleden bij de deur of roken nog even een sigaretje voor de show. Zowel de muzikanten als het publiek zijn ouder geworden en inmiddels zijn van een aantal van hen ook de kinderen aanwezig.
De zaal is nog maar deels gevuld als voorprogramma The Wrong Reasons [foto hierboven] de middag aftrapt. Iedereen kletst nog gezellig bij en het moet niet makkelijk zijn om dan met een gevoelig nummer als ‘At the Same Time’ te moeten starten. Ook bij het tweede en derde nummer lukt het nog niet om het geroezemoes te dempen. Dat ligt zeker niet aan de muzikanten; Roel Jorna en Jeroen Pelgrom spelen goed en zingen prachtig tweestemmig. Ze spelen akoestische versies van nummers waar ze aan werken voor een nieuw album. Als Jorna voor het uptempo ‘Pure Gold’ de elektrische gitaar ter hand neemt, sneuvelt er vrijwel direct een snaar, wat professioneel wordt opgelost. Na het mooie ‘Havana’ volgt ‘High Wire’ over polarisatie en actuele gevoeligheden tussen mensen. Dit fijne voorprogramma sluit af met ‘The Night’.
The Yearlings [overige foto’s] zullen gaan spelen met vier gitaristen. Achterin neemt drummer Léon Geuyen plaats met bassist Herman Gaaff. Vooraan nemen Olaf Koeneman op elektrisch en Niels Goudswaard op akoestisch, de zang voor hun rekening. Links daarvan Martijn Vink, die vanmiddag zijn podiumdebuut maakt als gitarist bij The Yearlings. Ten slotte zit in het hoekje ingeklemd tussen meerdere instrumenten Bertram Mourits. Koeneman zegt ontroerd te zijn door het feit dat veel van de mensen, zowel muzikanten als publiek, 25 jaar later wederom in Ekko staan. De band trapt af met ‘Medicine Ball’ van het nieuwe album en pakt daarmee direct de aandacht van het publiek. Dit nummer wordt inderdaad met vier gitaren gespeeld en heeft een lekkere solo van Bertram Mourits.
Na ‘End Game’ switcht Mourits naar keyboard om orgelklanken te verzorgen voor ‘At My Table’. In ‘Blistering Clouds’ neemt Goudswaard de mondharmonica ter hand en speelt Vink zijn eerste, lekker vette solo. ‘Here Is Your Life’ wordt opgedragen aan het vijfjarige zoontje van Olaf Koeneman, die vanavond zijn concertzaaldebuut maakt. Terwijl de lichtman de spot op het kind richt dat achterin op de schouders van een volwassene zit, zingen zijn vader en Goudswaard de jongen direct toe. Dat maakt zo’n albumpresentatie te midden van bekenden dan wel weer extra bijzonder. Als het eerste blok is afgesloten, zijn er nog maar weinig country-elementen te horen geweest. Het nieuwe album After All the Party Years is zwaarder en meer indierock dan alt.country geworden.
Bij ‘Skywriting’ komen de mandoline en de prachtige houtkleurige Rickenbacker van Martijn Vink tevoorschijn. Die laatste geeft net dat tikkeltje Byrds aan het geheel. Met ‘Live with Laughter’ wordt de countrystijl verder doorgezet. Met een pedalsteelsolo van Bertram, die het instrument pas kortgeleden van de bandleden cadeau kreeg. Ondanks dat er vaak vier gitaren in het spel zijn, wordt het gitaarspel nooit een brei. De rollen zijn wat dat betreft goed verdeeld. Na nog een aantal songs uit de oude doos en het reclameblokje voor merchandise keert de band terug naar After All The Party Years met het reflectieve ‘My Deliverance’. ‘Here Nowadays’ is het laatste nummer met weer een lekkere pedalsteelsolo. Het nummer wordt als een echte afsluiter lekker uitgesponnen.
Desondanks gaat het dak er niet af vanmiddag. Misschien is iedereen dan toch wat bedaagder geworden, maar dat mag de pret niet drukken. Er is mooi en met veel enthousiasme gespeeld en er ligt een prachtige nieuwe plaat met mooie volwassen nummers. Ook de naborrel heeft de sfeer van een gezellige Utrechtse middag ‘onder bekenden’ en vanaf de lancering in Ekko gaat de band in februari op tournee. Gaat dat zien.