Foto’s: Peter
The Heavy Heavy, met als voorprogramma Amanda Bjorn in Tivoli Vredenburg wordt aangekondigd als retrorock. Alle muziek komt vroeg of laat weer terug, wordt gekopieerd ofwel opnieuw tot leven gewekt. Dat laatste is vanavond het geval en trekt een publiek van jong tot oud. Zangeres Georgie Fuller en multi-instrumentalist Will Turner vormen samen het Britse duo The Heavy Heavy. Met hun debuutalbum One of a Kind trakteren ze hun publiek op muziek die duidelijk geïnspireerd is op eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Waar de muziek op het album stilistisch wel eens tegen het gemakzuchtige aan lijkt te leunen, wordt het album live helemaal tot leven gewekt door een uitstekende band.
In het voorprogramma staat Amanda Bjorn [foto hierboven]. Deze Amerikaanse met Noorse vader is naar eigen zeggen blij om even uit het harde Amerika weg te zijn. Bjorn begint het optreden klein met de eerste single van het nieuwe album dat in april uitkomt. Ze wordt op deze tour vergezeld door goede vriendin Leanne uit LA en gitarist Fabi uit Spanje. Bij het derde nummer ‘Cherry’ blijkt ze met Leanne de ervaring van het prille moederschap te delen. Samen zijn ze bezig hun muzikale leven weer op te bouwen. De nummers zijn persoonlijk en introspectief en ademen de sfeer van Katie Melua. Na het rustige, prima gespeelde ‘The River Wild’ wordt het rumoeriger. Dat is jammer omdat er eigenlijk best mooi gespeeld wordt. Na een “typical sad love song” brengen ze nog een ode aan hun woonplaats met een cover van ‘California Dreaming’. Aan het eind gaat het tempo iets omhoog, maar echt opwarmen voor de hoofdact wil ondanks de muzikaliteit helaas niet helemaal lukken.
Het vuurwerk wordt overgelaten aan de The Heavy Heavy [overige foto’s]. Die beginnen zo retro als retro maar kan zijn: met een bombastisch muzikaal intro als de muzikanten het podium betreden. Ze beginnen met de instrumental ‘Parakeets’ die het nummer ‘Apache’ van The Shadows zomaar naar de eenentwintigste eeuw brengt. Waar de nummers op de plaat soms wat vlak klinken, worden ze live lekker stevig aangezet door bas en drum. Dat zet zich voort in de volgende nummers. Het publiek komt flink in beweging bij het titelnummer van het nieuwe album: ‘One of A Kind’.
Na even wat gas terug swingen ze weer met ‘All My Dreams’, dat sterk doet denken aan CSN&Y. Het nummer heeft een heerlijk instrumentaal middenstuk waarin Turner laat zien dat hij een fantastische gitarist is. Bij ‘Dirt’ gaat Fuller voor het eerst contact met het publiek aan. Dat is wat mist bij deze band: het expressieve en het explosieve. Het uptempo, uitgesponnen ‘Dirt’ komt dan ook op het juiste moment. Na wat songs van het nieuwe album sluiten ze af met ‘Miles & Miles’.
In de toegift ‘Real Love Baby’ wordt het publiek gevraagd liefde te verspreiden en is er positiviteit op het podium en in het publiek. De ‘Summer of Love’ gloort even in Tivoli, terwijl het buiten uitgesproken guur is. Door de bijna uitsluitend meerstemmige zang doen de nummers soms wat vlak aan, maar het enthousiasme van de band vergoedt veel. Dit slaat over op het publiek: er staat een lange rij voor de merchandise en ‘meet and greet’ met de band. Toch een tof avondje!
