Make a Fuzz is van harte welkom in het Paard om de Haagse jongens van The Hazzah – Edo Storm (zanger/bassist), Pepijn Kops (gitaar), Robbie Doorman (drums), Sten Kasman (gitaar) – back- en on stage te volgen tijdens hun albumrelease. Ruim vijf jaar geleden formeerden de vrienden, toen nog zonder Sten Kasman, The Hague Blues. Sten stapte in en The Hazzah werd een feit. In november 2016 brachten ze hun eerste 7” New Fuzz / I Will Wait For You uit, die ze opnamen met Henk Koorn (Hallo Venray) in zijn Sahara Sound Studio in Den Haag. In de zomer van 2017 volgde de ep XEX – uitgebracht door Mink Records.
Vandaag is het album Post – eveneens uitgebracht door Mink – voor het eerst in zijn geheel live te beluisteren en te bemachtigen op 12” vinyl. Het album werd in de zomer van 2018 met Michiel Mutsaerts (o.a. bekend van The Stangs en engineer) opgenomen. Deels in de beroemde Wisseloord Studio’s in Hilversum maar grotendeels in een zelfingerichte studio in een gebouw van scoutingclub ‘De Trekvogel’ in Groningen.
Voorbereiding en welkom
Op deze nog verre van lentedag in maart maakt iedereen zich klaar voor de release van Post. Omstreeks twee uur begint de crew van het Paard om alle voorbereidingen te treffen. Mensen voor (podium-)techniek, geluid, logistiek, horeca en beveiliging zijn al druk in de weer. De stagemanager van dienst zorgt voor de ontvangst van de band. Een frisse, gezellige kleedkamer en een volle koelkast. Alle technische details, gemaakte afspraken en verzoekjes worden gecheckt. Aan het eind van de middag parkeert de band zijn busje in het loadingdock van het Paard. Men groet en knuffelt elkaar en begint met het uitladen van de instrumenten en merchandise.
Soundcheck
Nog voordat de band er is, zijn Bart Schatteleijn (producer/ engineer) en Michiel Mutsaerts al druk bezig met het geluid in de kleine zaal.
Michiel: “Ik heb ooit hun allereerste plaatje opgenomen met één microfoon en een bandrecordertje. Voor dit album heb ik ze technisch bijgestaan en het artwork voor de hoes gemaakt. Bart heeft de plaat gemasterd. Ik wilde het geluid krijgen van een gevonden cassettebandje op zolder. Misschien wel hetzelfde ongepolijste geluid van de eerste keer dat ik hun muziek opnam maar dan met nieuwe nummers; pretentieloos maar vol ambitie.”
Bart geeft nog wat instructies: “Ik wil het meer ‘dreamier’…”
Voor aanvang in de kleedkamer
Marieke Mckenna, de eigenaresse van Mink Records, blijkt van meerdere markten thuis en komt met tassenvol avondeten binnen. Ze dekt de tafel voor de hechte vriendenclub rondom The Hazzah. Voor hen is het vanzelfsprekend dat er Surinaamse roti van restaurant New Meyva op het menu staat. De heren van The Hazzah eten er namelijk elke maandagavond na het repeteren in de Sahara Studio. Ze vinden het blijkbaar erg lekker want in elk interview komen de delicatessen ter sprake. Als dessert is er een slokje Jameson Irish Whiskey want dat is goed voor de stem…
Pepijn: “De mensen van het restaurant hebben, heel lief, een poster van de albumrelease op hun deur gehangen. Ik denk niet dat ze ooit naar onze muziek hebben geluisterd.” Edo zaait graag verwarring. Suggereerde hij eerder dat de titel Post duidt op een Post Traumatisch Stress Disorder, legt Pepijn nu uit dat ‘Post’ juist refereert aan ‘een periode na een gebeurtenis’. Een soort hoop. Er breekt altijd weer een andere periode aan na een moeilijke tijd, na hindernissen of een verloren liefde.
Ondertussen
De foyer van het poppodium in Den Haag vult zich ondertussen met liefde. Liefde voor The Hazzah. We zien en spreken ouders, opa’s en oma’s, zusjes en broertjes, muzikale vrienden, studiegenoten, boeker Pien van Friendly Fire én fans. Onderwijl in de kleedkamer doen de mannen een poging elkaar te overtuigen dat het echt niet uitmaakt hoe het album zal worden ontvangen. Zij zijn tevreden en dát is wat geldt. Toch?
Support
The Hazzah heeft de indie-psychpopband Torii – dat op hetzelfde label zit – gevraagd het voorprogramma te verzorgen. De markante stem van Domenico Mangione en het elektronische geluid leunen lekker tegen de drums van Olivier Schiphorst die we weer kennen van The Mighty Breaks.
Concert
Na maanden van voorbereiding en hard werken is het dan zover. De band wordt door een volle zaal warm ontvangen. Het laat ze niet onberoerd maar ze weten de aanknop snel te vinden en beginnen aan het eerste nummer van de avond, ‘Never Look Back’.
In de nieuwe nummers voel je zowel de moeilijke tijden als de postperiodes. ‘Post’ en ‘Rain’ zijn daar goede voorbeelden van. De uiteenlopende muzikale voorkeuren van de muzikanten sijpelen door in hun eigen muziek. Er valt zelfs een vleugje country-invloed te beluisteren in het nummer ‘Make Me Feel Better’. De Post-tracks zijn qua sound verfijnder, harder, meer gelaagd en korter dan de eerdere nummers.
Afloop
Vol adrenaline lopen de vrienden van het podium, kijken elkaar aan; Ja! Tijd voor ontlading en een stevige group hug.
De stagemanager neemt nog het een en ander met ze door. Weer in de kleedkamer trekt Sten de koelkast open voor een welverdiend biertje.
Sten: “@ # %$, die gasten van Torii hebben alle bier opgezopen.”
Omdat we er geen genoeg van krijgen, nog meer beeld:
Luisteren maar:
Tekst en fotobijdrage door Judith Zandwijk