“Hoe lang is het geleden dat we hier waren?” vraagt Christopher Ziter van The Essex Green zich hardop af. “Acht jaar, tien jaar?” “Vijftien jaar!” roept een fan die met zijn neus tegen het podium staat aangedrukt. Vorig jaar kwam hun album Hardly Electronic uit, na een stilte van bijna tien jaar. Niet dat de bandleden in de tussentijd stil hebben gezeten. Zeker niet, ze waren actief in andere bands met diverse samenstellingen. Maar vanavond staat het trio Sasha Bell (zang/toetsen/dwarsfluit), Christopher Ziter (zang/ritmegitaar/toetsen) en Jeff Baron (zang/leadgitaar) aangevuld met bassist en drummer als The Essex Green op het podium van het intieme, lekker gevulde Cinetol. “Get the circus out on the road”, ‘Sloane Ranger’ is de perfecte aftrap voor een avond met vrolijke westcoastpop met een flinke scheut psychedelica en folkinvloeden.
De stemming zit er meteen in; vooraan bij het podium wordt direct volop gedanst en gesprongen. Ook Baron springt bij ‘Catotonic’ vrolijk mee, voor zover de ruimte op het volle podium dat toelaat. Dat maakt natuurlijk wel dat het steeds warmer wordt in de zaal. Maar niet klagen want de bar met bier in echt glas is niet ver weg.
Bij het majestueuze ‘Our Lady from Havana’ gaat Ziter vol op de toetsen. Het nummer met de prachtige bruggetjes zweeft als een arend tussen de bergtoppen door de zaal en is een hoogtepunt van het optreden. En de rustige nummers als ‘January Says’ die op het album wat lauw klonken hebben live duidelijk meer pit, geen tijd om in te dutten, wel om even op adem te komen. Maar niet te veel want ‘Don’t Leave It in Our Hands’, prachtig vierstemmig (de bassist zingt mee) gezongen, maakt het onmogelijk om stil te blijven staan. De schoenen met hoge hakken gaan uit, dansen kan ook prima op je sokken. Bij ‘Mrs. Bean’ pakt Bell haar dwarsfluit erbij, die ze stevig tussen haar benen geklemd houdt als ze overschakelt naar de toetsen.
In de toegift speelt de band het verzoeknummer ‘Sin City’ en dan sluiten ze af met een heerlijk pompend ‘Cardinal Points’, waarin Baron nog even lekker los gaat op zijn gitaar. Na afloop laat de fan die vooraan stond trots de setlist zien van het optreden van vijftien jaar geleden. Ziter geeft hem een knuffel en de fan straalt. Hopelijk hoeft hij niet weer vijftien jaar te wachten voordat de band terugkomt.