Muziek als hulpmiddel om de verbinding tussen mens en natuur dichterbij te brengen. Een nobel streven, maar voor de formatie Tengger is het geen valse pretentie. Sinds 2013 is de groep bezig met het maken van meditatieve ambientpop, waarvoor ze de inspiratie putten uit onder andere reizen naar spirituele plekken over de hele wereld. Het echtpaar Itta uit Zuid-Korea en Marqido uit Japan vormt de kern van Tengger, aangevuld met hun twaalfjarige zoon Raai. Als outsiders en muzikale nomaden toeren ze van Zuid-Amerika tot China. Op een woensdagavond doet Tengger een redelijk gevuld Vera aan.
Met op de achtergrond projecties van een kalme zee, geeft de met een heuse keytar uitgeruste Marqido met pruttelende beats de aanzet voor de hypnotiserende composities. Raai speelt hier soms analoog klinkende toetsmelodieën overheen. Itta bespeelt een Indiaas harmonium, een geluid dat uitstekend past in het bedwelmende geluid. Al snel gaat ze naar voren op het podium om haar hoge, pastorale vocalen te ondersteunen met dansbewegingen die aan tai chi ontleend lijken te zijn. De golvende, wijde armgebaren trekken hierbij de meeste aandacht. In de loop van het bijzondere optreden gaan sommigen in het publiek als vanzelf meedoen met de bewegingen, zodat het concert voor hen uitdraait op een spirituele sessie.
Maar ook voor wie beide voeten op de grond houdt, valt er meer dan voldoende te genieten van de zalvende klanken van Tengger, dat elementen uit dromerige muziek zoals bijvoorbeeld new age, soundscapes en krautrock samenvoegt tot een meditatief geheel. Toch zou je op sommige momenten willen dat een compositie iets langer duurt dan pakweg zes minuten, waarbij het drietal de kant van improvisatie zou kiezen opdat een nog diepere trance ontstaat. Tengger betekent in het Mongools immers ‘oneindige expansie van de hemel’. De positieve energie die Itta volgens eigen zeggen vanuit het publiek ervaart, is voor de band kennelijk voldoende om het avontuur binnen de grenzen te houden van de zes platen die Tengger vanaf 2017 opnam.
Maar ook dat levert veel moois op, met een steeds groter wordend aandeel van beats naarmate het concert vordert. Zodat ook de jonge Raai met behulp van duizelingwekkende bewegingen zijn gram kan halen aan de voorkant van het podium. Niet dat de hele zaal het dan ineens op een dansen zet, want daarvoor blijft de geraffineerde muziek van Tennger toch te minimalistisch. Het geeft de ongrijpbaarheid aan van een formatie die het publiek ruim een uur in de greep van hogere sferen houdt.
