Poppodium Hedon in Zwolle bestaat dit jaar vijftig jaar. Van jongerencentrum in de jaren zeventig groeide het, na een paar verhuizingen, uit tot een van de belangrijkste concertzalen van Overijssel. Om dit te vieren, vinden het hele jaar door speciale activiteiten plaats in Hedon. Zo krijgen oud-programmeurs de gelegenheid om nog één keer een avond in te richten en zijn er podcasts te beluisteren. En zo’n speciale activiteit is de eenmalige terugkeer van Revenge of the Rock & Roll Monsters, een rondreizend festival met vuige rockbands dat pakweg twintig jaar geleden werd geïnitieerd door het al even vuige Peter Pan Speedrock uit Eindhoven.
Dat het evenement niet in de vergetelheid is geraakt, blijkt uit de publieke opkomst: Hedon is uitverkocht voor zes bands, verdeeld over twee zalen. In de Grote Zaal staat het Belgische La Muerte als eerste geprogrammeerd. Het gezelschap speelt black-‘n-roll in de lijn van het Amerikaanse Midnight, en de intens schreeuwzingende vocalist Marc Du Marais treedt net als Midnight gemaskerd op. De ervaren band betreedt ook andere paden van het harde muziekspectrum, zodat variatie hoogtij viert in het zuivere maar niet overweldigend hard afgestelde geluid. Zelfs postpunk komt voorbij in bij vlagen lang uitgesponnen nummers, waarin hamerdums en vinnige gitaarduels om de aandacht vechten. La Muerte is geen makkelijke festivalopener, maar door het hoge muzikale energieniveau klinkt het niet voortdurend zwaar op de hand. En dat is knap.
In de Kleine Zaal is het de beurt aan The Spades uit Eindhoven om de zelfomschreven ‘Seventies New York style punk’ aan de man te brengen. En wie de band eerder zag, weet dat het moeilijk stilstaan is op de sloganeske maar vooral meezingbare refreinen van frontman Denvis over bijvoorbeeld verveling en natuurlijk vrouwen. Het geluid staat uiteraard verzengend hard afgesteld, zodat de razendsnelle gitaarriffs je eveneens onontkoombaar bij de strot grijpen. Riffs gespeeld door gitaristen die weten wat een show geven inhoudt, door fraaie rock-‘n-rollposes te etaleren met bijvoorbeeld wijdbeens of achterover hangend spelen. In een betere wereld scoorden The Spades hit na hit.
En wanneer het om het geven van een rock-‘n-rollshow gaat, kun je eveneens uitstekend terecht bij de psychobilly van Batmobile uit Breda en Rotterdam, dat al veertig (!) jaar in dezelfde samenstelling speelt. Contrabassist Eric Haamers draagt puntschoenen die zo scherp zijn dat je er bij wijze van spreken een tonijn mee zou kunnen vangen. Daarnaast is hij niet te beroerd om wilde capriolen met zijn instrument uit te halen. Jeroen Haamers zingt bij vlagen opgefokt maar altijd zuiver, en tovert fijne twanggeluiden uit zijn gitaar. Ondanks dat de songs soms enigszins inwisselbaar zijn, zet het publiek het op een dansen tijdens dit opwindende optreden.
Zanger en gitarist Mark Ritsema van het Rotterdamse Spasmodique vertelt dat de laatste keer dat de band in Hedon speelde, het nog een oude boerderij was. De band werd dan ook begin jaren tachtig al opgericht en speelt intense rock noir tussen new wave en goth. Zo ook vanavond, al klinken de songs van het dit jaar verschenen Hold On To A Scream iets toegankelijker dan het oudere materiaal. Maar in een massief en donker afgesteld geluid kruipt Spasmodique onder je huid, niet in de laatste plaats door de geschuurd eikenhouten zang van Ritsema. In de repetitieve gitaarlijnen komt Joy Division voorbij en de gekwelde nachtmuziek van Spasmodique is een onbetwist hoogtepunt van de avond.
En dan de band waar velen voor komen, zelfs piepjonge fans die met hun ouders mee zijn: Peter Pan Speedrock. Van begin tot eind is het verschroeiende optreden een muzikale zegetocht voor het zeer gedisciplineerd en straf spelende trio. Er ontstaat meteen een zweterige moshpit die het hele optreden aanhoudt, en ook stagedivers grijpen hun kans. Het aantal uptempo en aan Motörhead refererende songs is moordend hoog. Toch heeft de band tijd om stil te staan bij het recente overlijden van een Nederlandse punkmuzikant van het allereerste uur: Tony ‘Slug’ Leeuwenburgh (The Nitwitz, BGK). Natuurlijk komen alle ‘hits’ van Peter Pan Speedrock voorbij, zoals, ‘Resurrection’, ‘Donkey Punch’, of ‘Come On You’, die zelfs op het balkon woordelijk meegezongen worden. De zangers van The Spades en Batmobile komen ter verhoging van de rock-‘n-rollvreugde nog een deuntje meezingen. Mascotte Dikke Dennis ontbreekt uiteraard niet, en hij zet het zelfs op een crowdsurfen. Het dik 75 minuten durende muzikale adrenalineshot van Peter Pan Speedrock is de perfecte afsluiting van een zeer geslaagd Revenge of the Rock & Roll Monsters.
