Oktober 1989 besluiten bassist Bent Sæther en gitarist Hans Magnus Ryan samen muziek te gaan maken. In de daaropvolgende jaren zijn er veranderingen geweest in de formatie; Sæther en Ryan zijn de constante factoren in de Noorse groep.
Motorpsycho debuteert in 1991 met de langspeler Lobotomizer. Anno 2025 telt de discografie meer dan dertig albums, live langspeelplaten en een reeks ep’s en singles. In de studio slaagt de groep er telkens in vernieuwende muziek te maken. De albums zijn in alle gevallen meer dan goed gevuld. Niet alleen op het podium, ook in de studio zoekt de groep zelden de kwaliteit in de beperking.
Trouwe progrockfans staan in Tolhuistuin voor het podium. Met een biertje en gekleed in een zojuist aangeschaft shirt. Er wordt gesnoefd over het aantal concerten dat is bijgewoond. Een Engelse fan vertelt van de afgelopen honderd concerten er negenennegentig te hebben bijgewoond. Het gesprek valt stil, er wordt nog een rondje bier gehaald.
Motorpsycho betreedt precies op tijd het podium. Ryan heeft een glas wijn dat pas na vijf nummers in één teug wordt geleegd. Daarvóór is er slechts aandacht voor de muziek. Alle elementen van de muziek van Motorpsycho zijn aanwezig. Progrock, alternatieve jazz, krautrock, postrock en rock-‘n-roll, om wat stromingen te noemen. Opvallend is dat Ryan en Sæther bepaald niet oorstrelend zingen. De teksten zijn niet te verstaan en in een aantal gevallen hoorbaar vals.
Motorpsycho opent met ‘Three Frightened Monkeys’. Ryan en Sæther spelen de track van het laatste album Motorpsycho overtuigend. Het nummer komt van de tweede schijf van de nieuwe release van de Noren. Motorpsycho telt elf nummers en meer dan negentig minuten muziek.
Het concert is bij lange na niet uitverkocht. Naast Ryan en Sæther staan er twee muzikanten op het podium die progrock kunnen spelen, maar nauwelijks extra waarde toevoegen. Ryan en Sæther zijn, zo blijkt, Motorpsycho.
De groep heeft op het album Motorpsycho gekozen voor een verhaal dat de handtekening van de Engelse schrijver Tolkien verdient en zich af zou kunnen spelen in een setting van David Lynch. De woorden staan op het bij het album ingestoken tekstvel. In Tolhuistuin is er geen verhaal, zijn er vooral losse nummers en kiezen Ryan en Sæther vooral voor wat langere tracks. De muziek is zwaar, zelfs log te noemen. ‘Three Frightened Monkeys’ blijkt het hoogtepunt van het concert te zijn. De uren (!) daarna wordt de muziek alleen maar logger en zwaarder.
Het is bijna 23.00 uur. Motorspycho heeft ‘Neotzar’ ingezet. Op het nieuwe album duurt de track meer dan twintig minuten. Daar voegt de groep op het podium nog wat minuten aan toe. Een fiks deel van de bezoekers heeft de zaal verlaten, moegebeukt. Motorpsycho speelt al met al een zeer matige set met een geweldig gebrek aan ingetogen details.
Een van de Engelse fans verwelkomt de lompe, zompige progrock van ‘Neotzar’ met nog steeds diezelfde linkerhand in de lucht. Rechts houdt hij een glas vast met een laatste slokje schraal bier.
Openingsfoto van Peter uit 2019, overige foto’s Jaks Schuit van huidige optreden.