Met Les Revenants en Atomic maakten de Schotse postrockveteranen van Mogwai twee zeer geslaagde soundtracks. Ook de van elektronische invloeden doordrenkte laatste studioplaat Rave Tapes was zeer goed te pruimen. De verzengende dynamiek tussen hard en zacht gitaarwerk leek op deze platen niet meer het hoofddoel te zijn. Je wordt immers een dagje ouder, nietwaar?
Op de nieuwste, Every Country’s Sun, komen die verschroeiende gitaarmomenten uiteraard wel weer bovendrijven; Mogwai blijft immers Mogwai. Toch zit de muzikale winst hem in de verstilde nummers, zoals ‘aka 47’, waarin de elektronica een sfeervolle hoofdrol opeist. Een ander fraai voorbeeld is het prachtig ijle en licht onheilspellende ‘1000 Foot Face’.
Hoogtepunt van Every Country’s Sun is het fraai opgebouwde ‘Don’t Believe the Fife’, een soundscape-achtige compositie met een onderhuids melancholieke sfeer, niet in het minst veroorzaakt door een schitterend verweven, galmende melodielijn. Het is haast jammer dat die mystiek ruw wordt doorbroken met een uitbarsting van gitaarlawaai zoals we die al jaren van de Schotten kennen, hoewel het in combinatie met de toetsen ook wel weer naar iets moois leidt.
Tussen al die verstilde pracht zijn ‘Crossing the Road Material’ en ‘Coolverine’ stevig door wave beïnvloede nummers die wel indruk maken, maar geen blijvende. Voor de rest is het, op het dansbare (!) en met zang opgesierde ‘Party in the Dark’ na, weer business as usual op Every Country’s Sun: beukwerk met scheurende gitaargeluiden. Werk dat ze echter wel eens beter hebben gedaan.
In een recent interview met Make A Fuzz vertelde de band dat zaken als de brexit en de regering Trump tijdens het opnemen van de plaat op televisie voorbijkwamen en dat de leden deze indrukken intuïtief verwerkten in de muziek. Terwijl de titel van de plaat wel een optimistische is. Het geeft wellicht de tweeslachtigheid aan waarin Mogwai verkeert: luide gitaren of subtiele elektronica. Every Country’s Sun is dan ook een half-geslaagd album geworden. Wanneer ze de gitaren nog meer weten te temmen, komt er in de toekomst nog veel moois uit Glasgow.