Op een gewone dinsdagavond en in de stromende regen geeft Glen Hansard een gedenkwaardig optreden. Georganiseerd door het Patronaat in Haarlem en geprogrammeerd in het mooie Caprera Openluchttheater in Bloemendaal. Het wordt een combinatie van hoosbuien en de strijdbaarheid van een rebelse Ier met een fantastische band en prachtige muziek. Glen Hansard heeft sinds een aantal maanden een nieuw album uit en dit is het eerste optreden van een tour van een maand over het vasteland van Europa. Daarna gaat hij voor de rest van de zomer en het najaar weer richting Amerika.
De zeskoppige band opent met het prachtige ‘Don’t Settle’ uit 2019. Dit nummer begint verstild met alleen Hansard en zijn gitaar, maar groeit gaandeweg uit tot een strijdlied. Dat lijkt de toon te zetten voor de avond. Geef niet op, zet door, hou vol en blijf jezelf is de boodschap. Daarna volgt van het nieuwe album het gevoelige ‘Sure as the Rain’, waarin hij voor de eerste keer met een door kou en vocht ontstemde gitaar geconfronteerd wordt. Op zo’n moment blijkt het temperament van de rossige Ier. Hij smijt z’n gitaar weg en gaat op in een gepassioneerde dans langs de rand van het podium.
Sinds hij een zoontje heeft bezingt hij op poëtische wijze de liefde als tegengif voor al het slechte in de wereld. En hij is strijdbaar op het nieuwe album. In ‘Between Us There Is Music’ zit de zin: “It’s your life and it’s yours to live, live, live!” De band speelt fantastisch en is inmiddels warmgedraaid. De violist speelt een hoofdrol in het volgende nummer van The Frames terwijl een langdurige bui blijft hangen boven Caprera. Hansard nodigt het publiek dat geen zitplaats heeft uit om op het podium te komen zitten. Zo vroeg in het concert wordt daar alleen nog met applaus op gereageerd. Hoewel hij het publiek verzekert dat hij het meent, denkt iedereen nog dat de bui wel overtrekt. De avond wordt muzikaal serieuzer en gepassioneerder, met het aan een overleden vriend opgedragen nummer ‘The Feast of St. John’, gevolgd door ‘Down on Our Knees’. Dat laatste wordt zomaar een antioorlogsnummer als Hansard tussendoor ineens “Cease fire now!” roept.
Hij nodigt het publiek nogmaals uit op het podium te komen om te schuilen. Schoorvoetend dalen nu wat doorweekte mensen de tribune af. De entourage van de band begeleidt de mensen naar een plekje achter op het podium. En passant geeft Hansard zijn roadie nog even een knuffel omdat hij hem eerder “the face of the unhappy singer” had gegeven, toen er voor de tweede keer iets niet werkte op het podium. Het regent intussen onverstoorbaar door en als steeds meer mensen de stap naar het podium wagen, grijpt de beveiliging in. De strijdbare zanger staat op: “Please, I’m serious! I’m asking you, let them through! Give them shelter. Nothing will go wrong. We are adults here.” Even wordt het een strijd, die waardig gevoerd wordt door de Ierse rebel die in zijn thuisstad Dublin bekendstaat om zijn strijd voor dak- en thuislozen. Het is een bijzonder moment op deze avond.
Muzikaal komen ondertussen hoogtepunten uit het verleden voorbij als ‘When Your Mind’s Made Up’ van The Swell Season en ‘Rainy Night in Soho’ van The Pogues. De muzikanten hebben de setlist inmiddels definitief losgelaten en spelen ‘free format’ verder. Er volgen nog meer nummers van The Frames en een cover van Suicide. Bij ‘Dream, Baby Dream’ wordt het ondanks de regen pas écht feest. Hansard dirigeert het publiek onder de overkapping als een groot koor en nodigt kinderen uit om in het bezwerende ritme met hem mee te spelen. Na zijn gitaar geeft hij ook de zangmicrofoon en tamboerijn uit handen en gaat voor op het podium stil zitten genieten van deze bijzondere avond. Na een staande ovatie sluiten ze de avond af zoals alleen Ieren dat kunnen. Met alleen stem en minimale begeleiding zingen ze de traditional ‘Carrickfergus’. Een typisch Iers nummer over heimwee. En heimwee zal het publiek, ondanks de regen, nog lang houden naar deze magische avond met Glen Hansard.
Middelste foto Victor Hijl, andere foto’s Shali Blok