Het Harlinger hardcore metal-zwaargewicht Boneripper kwam vorig jaar op de proppen met de ep ter kennismaking Vengeance & Forgiveness. Die grossierde in goed opgefokte hardcore met robuuste grooves. De band klonk als een geoliede machine, bestaande uit leden die een schat aan ervaring hadden opgebouwd vanuit de levendige Friese metalscene (Manu Armata, 13 STEPS, Bladecrusher). Nu is er dan de debuutlangspeler World Ablaze. Evenals de ep opgenomen in de Doubleyoud-studio van Bonerippers zanger WD Glashouwer (één van een totaal van drie broers binnen de band). Daarmee is de verse plaat in ieder geval verzekerd van een granieten sound, zo wijst een luisterbeurt ook al gauw uit.
Een typische hardcore metalgroove in ‘Final Warning’ trekt je met een gespierde swing de plaat binnen. Een tekstsample, waarop George Orwell te horen is, zet de toon voor World Ablaze: de wereld van vandaag die goed in vuur en vlam staat. Orwell reflecteert er op zijn befaamde roman 1984: de dystopie die refereert aan de destructieve krachten van maatschappij en samenleving. Hij waarschuwt ermee dat het tij moet worden gekeerd. Voordat de natuur, de leefomgeving en de mensheid ten onder dreigen te gaan. Een bespiegeling van kort na de Tweede Wereldoorlog, die helaas maar al te goed is door te trekken naar de actualiteit.
Thrashy hardcore stoomt onverminderd door op ‘The Abyss’. Over de verkwanseling van de aardkloot door de mens, langzaamaan leidend naar die schier onafwendbare afgrond. Het ongenoegen erover wordt lyrisch goed verbeten uitgespuugd.
Boneripper weet zijn stampende furie goed vast te houden in compacte, korte songs (gemiddeld twee tot drie minuten durend). Daarin wordt meermaals effectief gelaveerd tussen heavy midtempo grooves en versnellende thrashy passages, die hoog in de energie zitten en een band laten horen waarvan het straffe en hechte samenspel afdruipt. Zanger WD Glashouwer is dan die ijzervretende spil binnen de metallic hardcore van de Friezen. Zijn scherp scherende dicterende zang zit als gegoten, te midden van de felle hardcore galore.
Na een kort instrumentaal nummer – even op adem komen – toont Boneripper meer veelzijdigheid op duidelijke prijsschieter ‘Xenophobic’. Een track die er wederom lekker opstandig, thrashy hardcorend vandoorgaat. Maar door onder andere enige mooi diep buigende breakdowns en een onderhuids dreigend gitaarthemaatje spannende deining kent. En dat uitgekiend verpakt in weer een compacte song van goed tweeënhalve minuut.
Vallen de mensheid en de aarde dan nog tijdig te redden van een gewisse ondergang? Boneripper maakt de balans op in het afsluitende ‘Beyond Redemption’. Met ditmaal – opnieuw sterk afgewogen – doomy aandoende slepende riffs die afwisselen met weer die goed opkloppende thrashy hardcore.
Alles resumerend slaagt het vijftal op zijn eerste langspeler in veel opzichten. Onverdroten old school metallic hardcore, in de lijn van wegbereiders als Pro-Pain, Sick of It All en – vooral ook – Hatebreed. Ofwel: aanstekelijke zware grooves en felle thrashy tempoversnellingen, afgeroomd met de typische agressieve schreeuwvocalen en – in de refreinen – yellende samenzang. De band is trouw aan dat totaalpakket. World Ablaze trekt het van begin tot eind uiterst geraffineerd en effectief door. Het loopt zodoende over van brute stootkracht, gevat in compacte maar uitgekiend in elkaar stekende songs. Het maakt wel dat het materiaal zich onderling niet meteen veel onderscheidt, meer afwijkende tracks als ‘Xenophobic’ en ‘Beyond Redemption’ daargelaten. Voer voor de kniesoor. Boneripper brengt een onweerstaanbaar beukende hardcore-tour de force. In your face, vol vuur en gif. Ep Vengeance & Forgiveness was al een goede gifkikker; de opvolger zet de agressiestand nog een tandje hoger. Het zal er wederom de nodige zielen mee winnen. Ongetwijfeld ook via de energieke liveshows van de band.