De beste albums van 2019 De favorieten van onze redactie

André Rozendaal (schrijver + redacteur): Meindert Talma – Balsturig

De tweede voetbalplaat van de Friese zanger, schrijver en toetsenist Meindert Talma kreeg als titel Balsturig mee, wat tegendraads of eigengereid betekent. Alle voetballers en trainers die op het album voorbijkomen zijn zonder meer balsturig. In elf uitstekende nummers tekent Talma op een boeiend verhalende wijze het karakter, maar daarnaast ook de tragiek van illustere voetbalnamen als Fritz Korbach en Dick Nanninga. Soms ontroerend, zoals in het bloedmooie en melancholische refrein van ‘Abe Lenstra’, soms stemmig, zoals in ‘De Langeleegte’, over de teloorgang van SC Veendam. Met hoogstaande teksten en prima nummers is Balsturig een unieke plaat.

Karin Eggink (schrijver + eindredacteur): Foals – Everything Not Saved Will Be Lost (Part 1)

Een van de albums waar ik in 2019 het meest door gegrepen werd, is Everything Not Saved Will Be Lost Part 1 van de Britse band Foals. De vertrouwde ritmische, puntige indierock, maar dan misschien met iets meer diepgang en urgentie dan op de eerdere albums. Nummers als ‘Exits’, ‘White Onions’ en ‘On the Luna’ worden voortgestuwd door de bassen, beats, gitaarriffs en de bevlogen zang van Yannis Philippakis. Donker en toch ook dansbaar. Het ‘Part 2’ van dit tweeluik verscheen enkele maanden geleden en moet nog wat meer beklijven, maar single ‘The Runner’ blijft al aardig in mijn hoofd zitten.

Jaks Schuit (schrijver): Dalton Domino – Songs From The Exile

New music comes out of darkness.” De Amerikaan Dalton Domino mag graag vertellen over de donkere krochten waarin hij nieuwe muzikale zinnen en melodieën vindt. Op Songs From the Exile staan dertien tracks die bol staan van ellende, tranen en zelfs hier en daar zelfmedelijden. Toch pakt de singer-songwriter de luisteraar bij openingsnummer ‘Happy Alone’ meteen in het nekvel. Na iets meer dan drie minuten luisteren is er dankbaarheid. Wat geweldig dat een troubadour deze droefenis wil delen. Americana, country en hier en daar een veeg antieke blues, meer heeft Domino dertien keer niet nodig. Songs From the Exile is in december 2019 een veel te snel vergeten meesterwerk. Ga nog eens luisteren en laat je beetpakken.

Nienke Franzen (schrijver): The Mystery Lights – Too Much Tension!

Hoewel ik wat betreft de keuze voor beste concert van dit jaar uit enorm veel goede shows kon kiezen, blijken de meeste albums waar ik dit jaar veel naar heb geluisterd uit 2018 te komen. Een album dat dit jaar uitkwam en op Spotify wél in mijn lijst van meest afgespeelde muziek terecht is gekomen is Too Much Tension! van The Mystery Lights. Een plaat vol korte, gruizige en swingende nummers die stuk voor stuk in je hoofd blijven hangen. Stilzitten is onmogelijk – dit is rock ‘n roll zoals ik hem het liefst zie.

Peter (fotograaf + redacteur): Durand Jones & the Indications – American Love Call

Durand Jones & the Indications zijn ontdekkingsreizigers in soulland. Alles wat ze horen slurpen ze op en maken ze zich eigen. Op American Love Call zijn de invloeden van de Philly soul volop aanwezig. Smooth soul maar nog steeds met een lekkere rafelrand. De falset van Aaron Frazer en de warme, gruizige stem van Jones zijn een aparte combinatie, ze geven de plaat echt een eigen karakter. Vrolijk zijn ze niet, de donkere verhalen die worden geschetst in openingsnummer ‘Morning in America’. En de bijtende gitaar van Blake Rhein gaat door merg en been. Maar het is een prachtige plaat die groeit bij elke draaibeurt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *