Blonde Redhead laat het laatste nummer ‘Kiss Her Kiss Her’ – van het album Sit Down for Dinner – heel langzaam uitdoven en speelt steeds trager en stiller. Ook het licht dimt en het publiek is een en al aandacht om na de laatste noot in een enthousiast en luid applaus los te barsten.
Zo’n stilte viel de Iers-Catalaanse muzikante Núria Graham en Marcel·lí Bayer [foto hierboven] in het voorprogramma helaas niet ten deel. De bedroom-popsongs, doordrenkt van invloeden uit de jazz en klassieke muziek, konden de aandacht van het nog binnenkomende publiek niet vasthouden.
Opvallend onder die bezoekers is de diversiteit, zeker qua leeftijd. Het New Yorkse Blonde Redhead [overige foto’s] werd bijna dertig jaar geleden opgericht door Kazu Makino (zang, toetsen, gitaar) en de tweelingbroers Amedeo (zang, gitaar) en Simone Pace (drums, percussie). In die periode hebben de bandleden zich bewezen als culthelden en als pioniers van de Amerikaanse undergroundindierock.
Het trio opent met ‘Falling Man’, van het album Misery Is a Butterfly uit 2004. Je ziet, voelt en hoort dat deze muzikanten al drie decennia samen spelen; ze zitten gelijk in een flow en nemen het publiek daarin mee. Klassiekers ‘Dr Strangeluv’, ‘Maddening Cloud’, en ‘Elephant Woman’ volgen om de bezoekers op te warmen voor nummers van het nieuwste album Sit Down for Dinner.
Het voorlaatste album Barragán dateert alweer uit 2013. De band nam voor zijn nieuwste album ruim de tijd, en het maakproces duurde, mede door de coronaperiode, maar liefst vijf jaar. De titel en de melancholiek in de muziek refereren aan het gevoel over het samen aan tafel zitten, of juist aan het niet samen kunnen dineren vanwege corona en de gewoonte om, als ze op tour zijn, met zijn drieën een maaltijd te nuttigen.
‘Sit Down for Dinner, Pt. 1,” en “Sit Down for Dinner, Pt. 2”, worden aaneengeregen tot één nummer en stijgt in snel tempo naar een tekstueel afhankelijk nummer.
De set is mooi opgebouwd, waarbij oudere en nieuwere nummers elkaar goed aanvulden. Nummers als ‘Melody Experiment’ en ‘Spring and By Summer Fall’ krijgen uitgebreide jams waar het publiek ademloos van geniet. Met herkenbare fluisterende vocalen van Makino en daaroverheen de galmende, soms verstoorde gitaren, gestut door de drums laat Blonde Redhead de muziek voor zichzelf spreken, want de band is niet van de praatjes tussendoor. Er is ook niemand die dat heeft gemist.
Beeld: Jan Rijk