Vanmiddag maakten ze een rondje langs de tulpenvelden. Zijn Alice Howe en Freebo soms toeristen? Nee, natuurlijk niet, maar genoten hebben ze wel. En zo staan ze vanavond met een glimlach op het podium van dorpshuis De Schalm. Een duo-optreden van twee artiesten die elkaar zeven jaar geleden ontmoetten en sindsdien samen optrekken. Freebo schreef mee aan het laatste album van Howe en produceerde dit ook. Zelf maakte hij eerder een aantal solo-cd’s.
Howe opent met ‘Twilight’ van haar album Visions. Ze heeft een heldere, sprankelende stem, een beetje als de lentezon die vanmiddag over de tulpenvelden scheen. De door Freebo verzorgde tweede stem past daar prima bij. Howe op akoestische gitaar en Freebo op zijn fretloze bas. En die bas bespeelt hij werkelijk wonderschoon. Het is niet voor niets dat hij veel werd gevraagd als sessiemuzikant. Bovendien trok hij zo’n tien jaar op met Bonnie Raitt.
De vader van Howe had een grote impact op haar; hij heeft haar echt gevormd tot wie ze nu is, vertelt ze. Dertien jaar geleden overleed hij en vanavond draagt ze ‘Forever Is a Long Long Time’ aan hem op. De zin “There is a hole in my heart that has the shape of you” zegt alles en doet de bezoekers even slikken.
Dan neemt Howe de bas over van Freebo, die zijn eigen door de jaren flink gebutste gitaar erbij pakt. Liefdesliedjes zijn er in vele vormen zegt Freebo. Het “liefdeslied” ‘She Loves My Dog More Than Me’ schreef hij toen bleek dat zijn vrouw meer van hun hond hield dan van hem. Het droeve gegeven brengt hij humoristisch en het publiek zingt vrolijk mee. Afsluiter van de eerste set is ‘Standing Ovation’, het prijsnummer van zijn cd Something to Believe. Die staande ovatie zou hij willen ontvangen bij zijn uitvaart. Het klinkt misschien wat christelijk maar Freebo bekijkt het leven gewoon als een positivo.
Freebo heeft twee capo’s die hij gebruikt voor zijn gitaar. Een gewone en daarnaast een die niet alle snaren aandrukt. Hij legt uit dat je daarmee minder vingers hoeft te gebruiken en zo snel een akkoord te pakken hebt. Het klinkt meteen speciaal en je kunt makkelijk een Tom Pettynummer spelen; een paar akkoorden ‘Free Fallin’’ maken duidelijk wat hij bedoelt.
Voor ‘Travelin’ Soul’ vond Howe inspiratie in de reizen door de Verenigde Staten waar echt elke stad en dorp op elkaar beginnen te lijken. Het gaf haar de blues en het nummer klinkt dan ook lekker bluesy. Naast eigen nummers spelen Howe en Freebo ook een aantal covers, onder meer ‘Sailin’ Shoes’ van Little Feat en ‘The Case of You’ van Joni Mitchell. Nummers die hun inspireerden en aangeven hoe ze tot hun eigen stijl zijn gekomen. Ook het laatste nummer van de avond is een cover. Freebo speelde het eerder met Bonnie Raitt maar maakte er samen met Howe een nieuw arrangement voor. ‘Angel from Montgomery’ van John Prine is een fijne afsluiter van een heerlijk optreden.
Deze tekst is gepubliceerd onder (CC BY-NC-ND 2.5 NL).