Heavy metal van het vroege soort hoor je niet zo vaak op het podium van Vera. Denk aan Black Sabbath, Pentagram of Iron Maiden als inspiratie. Twee bands uit Los Angeles gaan al meer dan tien jaar aan de haal met deze muzikale erfenis, en staan op een warme donderdagavond dan wel op het Groningse podium. Early Moods voegt wat doom toe. Zig Zags doet het een versnelling hoger, met punk. De laatste won de Verapoll voor het beste Kelderbarconcert van 2019 en gaf in datzelfde jaar een verzengend hard optreden op festival Welcome tot the Village in Leeuwarden. Met de dit jaar verschenen plaat Deadbeat at Dawn in de achterzak, bestijgt de band het hoofdpodium.
Het vijftal Early Moods [foto hierboven en onder] laat er vanaf de eerste gruizige tonen geen gras over groeien: met straf samenspel en een hoog geluidsvolume maakt de band onontkoombaar duidelijk dat deze niet als het zoveelste voorprogramma bestempeld wil worden. En dat lukt de formatie aardig. Zowel in de snelle als de langzame passages van de songs legt Early Moods een dreigende sfeer neer, die laveert tussen pakweg het uitbundige van Iron Maiden en het topzware van Alice in Chains. Zanger en blikvanger Alberto Alcaraz lijkt rechtstreeks uit de jaren zeventig gestapt, en probeert met veel drama in zowel zang als gebaren het publiek voor zich te winnen. Dat lukt nog niet helemaal. Toch maken de twee gitaristen indruk met volvette riffs. Het draagt bij aan een hecht en onderhoudend optreden van een prima band.
Het duurt slechts een paar opzwepende nummers voordat bassist Sean Hoffman en zanger/gitarist Jed Maheu van Zig Zags [overige foto’s] zich van hun shirt ontdoen. Het is bloedheet in Vera, mede veroorzaakt door het moordende tempo van de songs. De zaagtandriffs kennen een verpletterende snelheid en fladderen fijn alle kanten op, bovendien altijd de goede kant. De heldere en harde geluidsafstelling is de perfecte voorwaarde hiervoor. Drummer Jeff Murray geeft met heipaaldrums de dwingende maat aan, en doet dit zo stevig dat aan het eind van het optreden de snaredrum het begeeft. De schuurpapieren zangstem van Maheu is eveneens van begin tot eind een anker in het enerverende optreden.
De nieuwe plaat is de meest toegankelijk geproduceerde van de band tot nu toe. Toch klinken de zes nummers die Zig Zags ervan spelen in een redelijk gevuld Vera allerminst lieflijk. Het meest illustratieve voorbeeld is een uiterst fel en ritmisch ijzersterk gebracht ‘Get Loud’, waarin de ronkende gitaarlijnen daarnaast nog eens extra lang na-ijlen. En natuurlijk is ‘Punk Fucking Metal’ aan het eind van de set een overrompelend lijflied van de formatie. De moshpit is ondertussen aangezwengeld. Iemand uit het publiek vraagt om het nummer ‘Magic’. Zig Zags speelde het nummer echter al vroeger in de set. Een verbouwereerde Maheu beantwoordt het met een kwinkslag. Om vervolgens weer een ijzersterke, van killerriffs doorzeefde song in te zetten. En zo hoort het.
