Winsum is het decor voor zomerfestival winSUMMERfest. Dit alternatieve festival, met de focus op Nederlandse undergroundbands, vindt jaarlijks in een weekend voor de zomervakantie plaats. Op een groep lokale jongeren na, die de komst van rasechte punkers en metalfanaten verward aankijkt, bloeit het dorp op tijdens het festival. Op acht verschillende plekken wordt winSUMMERfest georganiseerd, en bij een nog groter aantal kroegjes zijn de terrassen gevuld. Tussen de muren van antieke cafés klinkt de muziek van bands als het hippe Waterbolk, of juist het ervaren Krontjong Devils. De kleine zaal van De Hoogte verandert in het punkhol van het Groningse collectief Rat Race.
“Wij zijn Waterschade [foto rechts] en we komen uit Haarlem!”, brult zangeres Ronja Douwes Dekker. Het viertal vertegenwoordigt hier de snelgroeiende scene van medepunkhol Haarlem. Een gitariste, bassiste, hyperactieve zangeres en een gast om de drums te molesteren: meer is er niet nodig om het publiek los te krijgen. Het stampvol gelopen zaaltje wordt binnen de kortste keren tot astronomische temperaturen opgewarmd. Foto’s maken van de band is moeilijk, door het vele in het rond beukende volk van de moshpit. Waterschade en punkwalhalla Haarlem komen ongetwijfeld op de verlanglijstjes van menig punker te staan.
Wie hardcorepunk te snel vindt om op te headbangen, kan aan de overkant van de straat terecht. In de kelder van pub 69 speelt Ter Ziele [foto links]. Bij De Hoogte begint de volgende punkband alweer bijna. Maar de dreigende bas- en gitaarlijnen houden je oren stevig in de greep, klaar om kapot gesneden te worden door de scherpe demonische uithalen uit de keel van Yorick Keijzer. De band klinkt slepend, gehavend, alsof deze vastgeketend door gitzwarte gevoelens uit de donkere kelder van de discotheek probeert te ontsnappen. Waar de band wel echt van ontsnapt, is het vooroordeel dat deze doommetal alleen voor echte metalkenners is. Voor velen is de intense en donker sfeervolle band een mooie ontdekking.
Elke kroeg waarin gespeeld wordt, heeft zijn eigen charme tijdens winSUMMERfest. The Green Cat is bijvoorbeeld de place to be voor indiepop van het niet-misselijke Vanity Box of Colds. Het aan het water gelegen J&A is het toneel van het Amsterdamse Autorijdend Nederland: een aanrader voor fans van dwarse jarennegentigrock. In de overvolle zaak staat daarna het Rotterdamse AC Berkheimer: een band gedreven door de meest creatieve geluiden die uit de elektrische gitaar kunnen worden gehaald. Met felle dissonante klanken wordt een muur van geluid opgebouwd die je lege bierflesje laat meetrillen. De meer subtiele delen van de wrange riffs van de band dringen niet veel verder door dan de eerste paar rijen publiek. Desalniettemin is het stuwende bas- en drumspel alleen al genoeg om indruk te maken. De band is meester in afwisselen tussen verbeten indierock en fragielere passages. Er zijn maar vier bands met een speeltijd van vijfenveertig minuten. Waarom hier met AC Berkheimer geen vijf van gemaakt is, blijft een mysterie. Het ligt in ieder geval niet aan de reactie van het publiek.
Het Rotterdamse M.U.G. [foto rechst] komt om kwart voor twaalf de zondagse rustdag nog even inluiden. Het versterkervolume gaat op een zeer christelijk standje voluit en Timo Croes schreeuwt zijn strot helemaal aan gort. De oude rode vloerbedekking in De Hoogte wordt nog wat meer losgeweekt met het bier dat de frontman achteroverstaand in de moshpit spuwt. De grond verandert in een viskeuze brij van zweet, bier en de vloerbedekking. Het lijkt net bloed. Gelukkig is er niemand gewond, maar ook al was dat wel zo, dan nog zou het hondstrouwe publiek aan de kant van de band blijven staan. Punk is voor velen een passie, een manier om te feesten. Geen enkel ander feest kan tippen aan het gratis aandenken dat na M.U.G. overblijft: de rode vloerbedekking, plakkend aan broeken en schoenen.
Paracetamøl [foto links] zou de vorige editie al spelen. Blijkbaar hebben veel mensen trouw een jaar gewacht, want in The Jolly Cat is het dringen om naar voren te komen. De formatie maakt donkere punkrock, die doet denken aan IDLES of METZ. Vooraan ontstaat nog een moshpit, waarin het weer grimmig beuken geblazen is. Het oudere publiek kijkt verontwaardigd, maar de band weet ook hun aandacht snel weer te trekken. De band spreekt een breed publiek aan, met pure rock-‘n-roll-energie. Veel bands zouden nog wat kunnen leren van de bedrieglijke eenvoud waarmee Paracetamøl zijn optreden geeft.
Het festival winSUMMERfest heeft een uitstekende naam opgebouwd sinds de vorige edities, maar blijft desondanks een goedbewaard festivalgeheim van Nederland. Hopelijk blijft dit zo, want drukker moet het eigenlijk niet gaan worden. De belofte van een gezellig DIY-zomerfestival reikt echter verder dan de harde kern van muziekfanaten die altijd in het Groningse VERA of Simplon te vinden zijn. WinSUMMERfest vormt een unieke, en niet te vergeten gratis, mogelijkheid om wat bekender te worden met het doen en laten van de Nederlandse muziekunderground.
Was echt vet! Leuke recensie