The Growlers kregen in de recensies van langspeler Chinese Fountain (2014) het heerlijke label ‘surfrock’ opgespeld. Met dit compliment van de pers gingen de Amerikanen op pad. Bij een optreden op het door The Growlers georganiseerde festival Beach Goth stapte Julian Casablancas het podium op. De zanger van The Strokes was dermate gecharmeerd van de rockers uit Costa Mesa (Californië) dat hij een microfoon greep en een paar nummers meespeelde. Bij het verschijnen van City Club blijkt de vriendschap te zijn verlengd. Casablancas dook met trio Brooks Nielsen, Matt Taylor en Kyle Straka de studio in. De samenwerking heeft het geluid van de groep goed gedaan. Het geluid van de West Coast – de sound van het strand – wordt gecombineerd met het mondaine geluid van New York. De trots en de misschien wel gepaste arrogantie van de producer geven het geluid van de strandliefhebbers een geweldige injectie. Strandzand en asfalt gaan samen!
Titeltrack ‘City Club’ was de eerste single van het album en laat het vernieuwde geluid van The Growlers horen. Het is de surfrock 2.0 die opvalt. De rammelende gitaren hebben baat bij de strakke tempowisselingen die doen denken aan The Strokes. Daarnaast is de vrijblijvendheid verdwenen. De muziek met het losjes gespeelde fundament van drums en bas heeft aan urgentie gewonnen. Psychedelica is geen toevallig onderdeel van de nummers, maar een stuwende factor binnen de melodieën die naar een subtropisch hoog niveau worden gedreven.
Casablancas heeft het aangedurfd te sleutelen aan het geluid van The Growlers. Het resultaat is een geweldige mix van fun, funk, experiment en deinende surfrockmuziek. De soms wat lijzige zang van Brooks Nielsen gedijt geweldig op deze mix van surfrock en rammelfunk. City Club is het voorlopige hoogtepunt van The Growlers.