Op Noorderslag zagen we Kiss, geen gepreek en een vocale zegetoer.
Er staat algauw een rij voor de zaal waar Elephant [bovenste foto] speelt. Logisch, want het gaat hard met de band. Zo hard dat de band zalen van het niveau Melkweg te Amsterdam uitverkoopt. Elephants alom bejubelde debuutplaat Big Thing bevat tien even sprankelende als zalvende nummers met een zomers melancholieke ondertoon. Uiteraard komt veel van deze plaat voorbij, maar ook een aantal nieuwe songs, met nog meer fraaie samenzang. Waar het bij voorgaande optredens nog wel eens traag op gang kwam, lijkt vanavond alles te kloppen: het geluid is meteen uitstekend afgesteld, de spelvreugde is nooit weggeweest en de band speelt hecht, geconcentreerd, maar toch ontspannen.
Zoë Tauran [foto hierboven] maakt mierzoete zwijmelpop over verlangens en twijfels. Op het podium van de foyer past de geluidsafstelling niet bij de muziek: de drums staan nogal lomp afgesteld en de toetsen klinken als een kerkorgel. Maar dit alles is helemaal niet belangrijk wanneer je haar hoort zingen. Helder en enigszins ijl lijkt het haar geen enkele moeite te kosten om haar bij vlagen emotioneel beladen teksten voor het voetlicht te brengen. De charismatische, talentvolle zangeres maakt van haar drukbezochte optreden een vocale zegetoer.
In de Grote Zaal heeft Son Mieux [foto hierboven] de zaakjes prima op orde. Kek geklede bandleden, goed geluid en een publiek dat uit de hand van de band eet. Zanger Camiel Meiresonne weet waar hij vandaan komt, want hij speelde zestien jaar geleden al op Noorderslag voor heel wat minder publiek en aandacht. Nu is de zaal afgeladen vol. Daarnaast wil hij met het publiek het moment vieren dat we eindelijk weer gewoon naar concerten kunnen. Het leidt tot een geïnspireerd, gloedvol en fraai optreden. Op het randje van bombastpop, dat wel, maar daar maalt niemand om bij zo veel positieve vibes.
Het is een kleurrijke boel op het podium bij Babs [foto hierboven]. Haar naam prijkt in neonletters op het podium, haar tweelingbroer en tevens zanger draagt een mooie gele overall die de jaren tachtig overleefd heeft, en ze draagt zelf het meest kleurrijke pak. Ze maakt hiphop-pop met echte drums en toetsen. Babs heeft charisma, een zeer prettige stem en de melodieuze nummers liggen prettig in het gehoor. In haar teksten is ze serieuzer over gender en seksualiteit, zonder ook maar één moment prekerig of drammerig te worden. En dat is knap, met als topnummers ‘Bennie Boos’ en ‘Beetje Bi’.
Al even knap is het dat Joost [foto hierboven] met op het eerste gehoor niet zo heel bijzondere electropop met gabber- en hiphoprandjes afgelopen jaar grote festivals als Pinkpop en Pukkelpop aan zijn voeten kreeg. Maar vanavond blijkt dat de in Kiss-stijl opgemaakte Joost een begenadigd performer is. Met kwinkslagen en onverwachte afslagen in zowel teksten als praatjes tussen de grotendeels beuknummers door, maakt hij een zegetocht op Noorderslag. Het publiek duikelt letterlijk over elkaar heen bij zoveel muzikale energie, waarbij zelfs nog ruimte is voor improvisatie. Joost heeft de lach én de traan aan zijn kont hangen en zorgt voor een memorabel optreden.
S10 [foto rechts] had qua populariteit ook makkelijk in de Grote Zaal kunnen staan, maar omdat optreden haar niet licht valt, koos ze wellicht bewust om in de Kleine Zaal op te treden. En natuurlijk is deze zaal afgeladen vol, wanneer ze aan het begin van het optreden vertelt dat ze niet met een gerust gemoed naar haar optreden op Noorderslag heeft uitgekeken. En wellicht geeft haar eerlijkheid haar wel kracht, want ze geeft een geweldig en geïnspireerd optreden, waarin zij en haar band bij momenten onverwacht stevig van leer trekken. Haar vocale prestaties zijn evident en wanneer Froukje haar op het podium komt versterken in ‘Nooit Meer Spijt’, is muzikale magie niet ver weg.
Raynor de Groot gebruikte de pandemie om zijn elektronische muziek en podiumvisuals te perfectioneren ten behoeve van zijn multidisciplinaire formatie Coloray [foto hieronder]. Het leidt in de Binnenzaal tot een van de beste optredens van Noorderslag. Want de beeldprojecties zijn, soms in de lijn van Kraftwerks 3D-shows, schitterend en meermaals psychedelisch. En ook muzikaal valt er heel veel te genieten. Coloray speelt met beats en tempo’s en laveert op dikwijls verbluffende wijze tussen new age, krautrock, new wave en techno uit de jaren negentig. Het enige wat je zou kunnen aanmerken op dit fraaie concert is dat ingetogen vocalen wellicht meer bij de muziek zouden passen. Want Coloray staat nog niet voor een duizendkoppig publiek, maar in de toekomst is dat niet geheel uitgesloten.
En dan de uitreiking van de Popprijs, het jaarlijkse met veel overdreven gedoe omgeven en zwaar overschatte hoofdmoment van Noorderslag. Gelukkig mag er niet meer met bier gegooid worden, maar de zaal mag om onduidelijke redenen pas tien minuten voor tijd open, waardoor er vervelende en oncomfortabele opstoppingen ontstaan bij de zaaldeuren. Goldband [foto hieronder] mag de prijs gaan ophalen en ondanks de immer houterige bewegingen van de bandleden, de matige zang en de dunne beats, overtuigt Goldband vandaag wel met een massief geluid en een wervelende show.
Met Rood Staan Hard Gaan leverde Prins S. en De Geit [foto hieronder] vorig jaar een opmerkelijke plaat af vol beeldende nummers over alles wat jongeren aanspreekt. Op Noorderslag duurt het wel even voordat het optreden loskomt, want de twee muzikale begeleiders van frontman Scott Beekhuizen staan bijna tegen de achtermuur van het podium opgesteld, waardoor het podium nogal leeg oogt. Het geeft hem wel de ruimte om als een diva over het podium te bewegen om zijn muziek met ballet-achtige, dramatische bewegingen te ondersteunen. Toch is zijn zang vanaf het begin uitstekend te verstaan en blijkt onomwonden dat hij een uitstekend schrijver van teksten is, die soms tegen het literaire aanschurken. En ja, naarmate het concert vordert en zeker bij de prijsnummers ‘Kan Je Niet Maken’ en ‘Kinderboerderij (Keiblij)’ is er geen houden meer aan, komt het publiek in de hele zaal in beweging en is Prins S. en de Geit een passende afsluiter van Noorderslag.
Foto van Elephant eerder gemaakt in Vera