Bijna dertig jaar na de val van De Muur zijn er in Rusland steeds meer bands die westerse indierock maken. Op westerse podia dien je deze echter nog steeds met een vergrootglas te zoeken. Toch timmert Motorama in Europa en Zuid-Amerika al sinds 2005 aan de weg, geholpen door vier uitstekende platen. Postpunk is een belangrijke inspiratiebron voor de zwaarmoedige klanken van de formatie uit de Zuid-Russische miljoenenstad Rostov aan de Don, en daarnaast ook de janglepop uit het Nieuw-Zeeland van eind jaren tachtig en begin jaren negentig.
Op de vijfde plaat Many Nights doet de elektronica in vergelijking met voorganger Dialogues een kleine stap terug, ten faveure van meer akoestische gitaarklanken. Het maakt de muziek van Motorama iets luchtiger, maar niet minder dansbaar. De inktzwarte sfeer van de beginplaten maakt steeds meer plaats voor melancholie en beeldende songs. Het maakt dat Many Nights een hele coherente plaat is geworden, met ruimte voor fraaie gitaarmelodieën die bij momenten zeer fraai stuivertje wisselen met de wel nog altijd donkere zang van zanger en gitarist Vlad Parshin.
Zo buit de band het spanningsveld tussen de muzikale naïviteit van helder twinkelende gitaartonen en de zwaarheid van postpunk op vernuftige wijze uit. Voorbeelden te over, zoals het pastorale ‘Voice from the Choir’, waarin stemmige zang het stokje doorgeeft aan een prachtig golvende gitaarlijn. Of het zeer beeldende ‘Bering Island’, waarin toetsen, akoestische gitaar en fraaie melodieuze zanglijnen tot een mooi verweven song leiden. Het onderhuidse en met uitermate sfeervolle gitaarlijnen opgesierde ‘No More Time’ is eveneens een hoogtepunt van Many Nights.
Parshin neemt tegenwoordig ook de basgitaar te hand, wat resulteert in straffe lijnen die herinneringen aan de dagen van het roemruchte label Factory uit begin jaren tachtig met bands als Joy Division en Section 25 oproepen. In de tien compacte nummers van Many Nights eist die basgitaar een voorname rol op waardoor het af en toe fijn dansen op een vulkaan is. Toch krijgt de lichtvoetigheid steeds meer nadruk op de platen van Motorama, waardoor het Russische trio wellicht een groter publiek kan aanspreken dan alleen hedendaagse dubbeltjeszoekers.