Bij de woorden ‘HERE’S THE THING’ denk je misschien aan de gelijknamige podcast van Alec Baldwin, het nummer van Courtney Barnett of misschien heb je zelfs het zelfhulpboek met deze titel van Larissa Paras op je nachtkastje liggen. Vanaf nu zal je eerste associatie met ‘HERE’S THE THING’ echter dit festival zijn, dat plaatsvindt op 14 oktober in 013 Tilburg. In de drie moderne zalen kunnen bezoekers genieten van de beste gevestigde en nieuwste postpunk, garagerock, psychedelica en indie.
Het is de eer aan Wodan Boys [foto hierboven] om het festival af te trappen in de grote zaal. Met plezier, sjaals en vooral hun high-energy rockmuziek met gewelddadige gitaren en brutale, melodieuze hooks is het voor deze muzikanten uit Den Haag geen enkel probleem om de bezoekers uit hun dagelijkse hectiek te halen. Met recht werd de band tijdens de 3FM Awards van 2023 uitgeroepen tot 3FM Talent.
Een verdieping lager – in de kelder van 013 – is het donker, wat perfect past bij de zwaarmoedige postpunk van de Tilburgse formatie Docile Bodies [foto hierboven].
Tijdens de soundcheck van het Britse Porridge Radio [foto hierboven] in de grote zaal stroomt het publiek al toe, bestaande uit liefhebbers van hun scherpe humor en krachtige artrock, indiepop en postpunk. Naast bekendere nummers zoals ‘Back to the Radio’ en ‘The Rip’, speelt de band voor HERE’S THE THING ook nog een primeur: ‘A Hole in the Ground’.
Vlak voordat de band het podium betreedt, haasten enkele bezoekers zich om het nieuwe, gelimiteerde T-shirt van Marathon [foto hierboven] aan te trekken, dat ze zojuist hebben gekocht. Even bevlogen, virtuoos en furieus brengen de muzikanten hun frustratie over de wereld over en snijden ze maatschappelijke thema’s aan, zoals de aanklacht tegen het grootkapitaal in ‘The Company’. Hun postpunk kijkt naar de Britse new wave en naar bands als Shame, IDLES en The Murder Capital. Zanger Kay Koopmans heeft zelfs de moves van eerdergenoemde bands aangenomen, terwijl Nina Lijzenga de muziek met haar zessnarige baritongitaar naar nieuwe hoogten tilt.
James McGovern, zanger van The Murder Capital [foto hierboven], duikt na het optreden het publiek in, knuffelt en baant zich een weg naar de merchandise om handtekeningen te zetten. De bezoekers van de Ierse band lijken vooral te zijn gekomen voor de nummers van debuutalbum When I Have Fears (2019), en moeten iets meer moeite doen voor de muziek van de meest recente plaat Gigi’s Recovery (2023). The Murder Capital speelt als headliner een vol uur, in tegenstelling tot alle andere acts die drie kwartier speelden.
Het slot, tussen de headliner The Murder Capital en de uitsmijter DEADLETTER in, is gereserveerd voor YĪN YĪN [foto hierboven]. De zaal is op dat moment niet zo vol, omdat de bezoekers blijkbaar even aan het bijkomen of opladen zijn elders. De Limburgse band laat ook een ander geluid horen dan waar de meesten voor zijn gekomen. Ze mengen disco, funk en electro uit de hele wereld en creëren zo een unieke, dansbare indie-ervaring.
DEADLETTER [foto hierboven + openingsfoto] is de goed gekozen uitsmijter van het festival, en frontman Zac Lawrence is van plan om hun postpunklawaai kracht bij te zetten door iedereen – bijna letterlijk – bij de kladden te grijpen. Op de baslijnen van George Ullyott, de drums van Alfie Husband en de bezwerende saxofoon van Poppy Richler vormen zich energieke moshpits. Zac windt het publiek om zijn vingers, ontbloot zijn bovenlijf, spuwt de teksten en kijkt iedereen intens aan. Hij wil een punt maken en maatschappelijke thema’s als consumentisme en bureaucratie aan de kaak stellen. Here’s the thing …
Tijdens een van de eerste brainstormsessies had de organisatie verschillende titels van indie-/alternatieve nummers en bands opgesomd, en ze vonden ‘Here’s the Thing’ van Sports Team een pakkende naam voor het festival. Hopelijk kunnen ze volgend jaar, ja, want dit geweldige festival willen we elk jaar, Sports Team boeken.
Nog meer DEADLETTER-beeld:
Beeld: Jan Rijk