Zowaar weer eens een heus dubbelconcert in Vera te Groningen, met twee eigenwijze Nederlandse bands: Dorpsstraat 3 en Housepainters. Beide bands hebben postpunk met hoofdletter P in de muziek opgenomen, alleen gaan ze er op een eigen manier mee aan de haal. Dorpsstraat 3 komt uit Amsterdam en gooit het grotendeels over de synthboeg, waarin tevens invloeden uit oosterse muziek en avantgarde doorsijpelen. De prachtige en soms historische, Nederlandstalige teksten zijn tevens een ankerpunt. Housepainters komt ook uit Amsterdam en maakt zeer dansbare kunstacademiewave, met een niet meteen hoorbare invloed van dub. In 2024 verscheen de avontuurlijk debuutplaat Housepainters.
Na twee boeiende ep’s verscheen dit jaar de eerste volledige langspeler Staal op Staal van Dorpsstraat 3 [openingsfoto en foto hierboven]. Het is een fraaie conceptplaat over een verdwenen fabriek in een fictief dorp, waaruit steeds meer mensen vertrekken. Toch verwijst het volgens zanger Merlijn Breedland ook naar zijn eigen verleden: hij groeide op in IJmuiden, en fietste vaak langs de Hoogovens. In Vera staat de band met vijf man sterk op het podium: twee synthspelers/zangers, een bassist, een gitarist en een percussionist.
Uiteraard ligt de nadruk op het werk van die laatste plaat. Op het schaarsverlichte podium weet de groep de vervlogen industriële sfeer ervan uitstekend over te brengen. Niet alleen met de beeldende teksten, maar zeker ook met het vernuftige gitaarspel van Stijn de Ridder. Dat prachtig interfereert met het beats, maar vooral met de kraakheldere tonen van de analoge synthesizers. Op die manier ontstaat een origineel en intrigerend optreden, waarin de oosterse en fabrieksgeluiden voortdurend om de aandacht vechten. Zoals Ambassade, die andere Nederlandstalige synthwaveband, dat ook zo goed kan.
Maar ook de andere nummers zijn de moeite waard, zoals tegen het einde van het optreden dat zo’n drie kwartier duurt. Dan komt een opzwepend en dansbaar ‘Hier Ver Vandaan’ van de ep Bijgeloof in de Lage Landen voorbij. Gevolgd door een stekelig en spannend gespeelde uitvoering van ‘De Ballade uit de Dodencel’ van de ep Op Onbevaren Wateren.
Het drietal van Housepainters [foto hierboven en foto’s hieronder] maakt vanaf de eerste tonen al duidelijk waar het de formatie om te doen is: het publiek in beweging krijgen én houden. En dat lukt ze in vijfenveertig opwindende minuten met gemak. De elastieken en bovenal vindingrijke baslijnen van Tom Ogilvie zijn daarin een belangrijke aanjager. Zijn spel doet regelmatig denken aan dat van Jez Kerr van A Certain Ratio ten tijde van het album Sextet (1982). Maar het zijn ook de elektronische drumklappen van Anna Fleuri Wolters die hun stuwende werking op het publiek niet missen. Marnix Wolters doet zowel aan percussie als aan opwindende synthpartijen, waarin echo’s van bijvoorbeeld Kraftwerks ‘Neon Lights’ voorbijkomen. De zangpartijen delen de bandleden met zijn drieën.
Housepainters speelt het songmateriaal met zowel een bewonderenswaardige losheid als een straffe focus, en dwingt daarmee respect af bij het dansende publiek. Een van de hoogtepunten van het fraaie optreden is een prachtige punkfunkuitvoering van ‘I Wanna Sleep in Your Arms’ van The Modern Lovers uit 1976. Housepainters klopt al op de deuren van het buitenland. Afgaand op dit ijzersterke optreden is dat volkomen begrijpelijk.
