Op het programma in TivoliVredenburg staat vanavond het Amerikaanse Blood Incantation, dat vorig jaar vriend en vijand verraste met het album Absolute Elsewhere. Ze hebben zich daarop overduidelijk laten inspireren door Duitse bands uit de jaren zeventig. Opgenomen in de Hansa Studios en met synthesizerbijdragen van een van de leden van Tangerine Dream is het nog steeds deathmetal, maar anders.
De band speelt twee uitverkochte concerten in Utrecht: gisteren in de grote Ronda, vanavond in de intiemere Pandora. In het voorprogramma staat Minami Deutsch, de band uit Tokio die zich zowel in naam als in muziek heeft laten beïnvloeden door Duitse muziek uit de jaren zeventig. Zo wordt dit een avondje voor liefhebbers van heavy gitaarrock, donkere soundscapes en minimale vocalen.
Minami Deutsch [foto hierboven] heeft op het kleine podium weinig ruimte tussen het instrumentarium van Blood Incantation. Met hun geluid daarentegen vullen ze moeiteloos de ruimte. De band staat opeengepakt rond een drumstel met Marshallstacks die bijna tegen de muzikanten aan staan. De setting is als een jamsessie in een rokerige kelder, met muzikanten die opgaan in hun spel en daardoor ook regelmatig met hun rug naar het publiek staan.
Hier gaat het duidelijk alleen om de muziek en ze brengen met hun bezwerende ritmes het publiek in een aangename cadans. Mix Altin Gün met een vroege Hawkwind en je krijgt de moderne retrosound van Minami Deutsch. Halverwege wordt het publiek verrast met een gastoptreden van drummer Isaac Faulk van Blood Incantation. In het laatste nummer wapperen de broekspijpen aangenaam mee als de ‘sonic mash’ naar een hoogtepunt gestookt wordt.
In de pauze klinkt muziek van Duitse bands als Ash Ra Tempel en Kraftwerk voordat Blood Incantation [overige foto’s] het podium betreedt. Ze gaan het complete Absolute Elsewhere spelen. Het album vormt één geheel en neemt je mee door talrijke ritmische wisselingen en melodieuze soundscapes die allemaal een eigen sfeer vertegenwoordigen. Pink Floydachtige gitaarsolo’s worden op een loodzwaar hoogpolig tapijt van synthesizers gedrapeerd. Tot het moment dat een keiharde grunt de opmaat is voor een deathmetalpassage die daar met modderlaarzen keihard overeen dendert. Dat alles zo perfect uitgevoerd dat het één geheel blijft en de zaal in gestuurd wordt met keihard maar mooi transparant geluid.
Zanger Paul Riedl vraagt een toeschouwer vooraan om halverwege het vinyl even om te draaien als ze van ‘The Stargate’ overgaan naar ‘The Message’. Vanaf dat punt is er sprake van een kolkende moshpit voor het podium bij de hardere passages. In ‘The Message Tablet II’ is de invloed van de krautrock uit de jaren zeventig duidelijk aanwezig. De band is voor het synthesizerwerk vanavond aangevuld met toetsenist John Gamino die tussen de toegiften een solo krijgt die eindigt met dramatische gongslagen door drummer Faulk. Al met al een superstrak, live gepeeld album aangevuld met de toegiften ‘Inner Paths to Outer Space’ uit 2019 en ‘Obliquity of the Ecliptic’ uit 2023.
Blood Incantation is een bijzondere band en dat blijkt ook vanavond. Ze leveren live en op plaat indrukwekkende prestaties in het experimenteren en mixen van stijlen. Daarbij blijft alles transparant en coherent. Zo is het publiek getuige van een welhaast perfect metalconcert en verlaat het de zaal, ondanks de oordoppen, met prettig tuitende oren.
