Rijendik staan de fans van Black Country, New Road voor het podium. ‘Like a Prayer’ van Madonna schalt door de zaal, maar de mix is wat stoffig en traag. Precies op tijd stapt voorprogramma Hannah Hayden a.k.a. Platonica Erotica [foto hieronder] het podium op. De in Engeland wonende artieste groet met “hi” en zet een synthesizer aan. Een klein half uur zal de meegebrachte tape het tempo van het optreden bepalen. Hayden trekt langzame soundscapes uit haar instrument en zingt daar wat monotoon bij. Ze lijkt volledig op te gaan in de melodieën, zit al snel op de vloer, zegt in een korte pauze dat het haar debuut in Paradiso is en dat ze van iedereen houdt.
Na vijf liedjes is er even een versnelling. Stevige trommels geven het ritme van het nummer en Hayden huppelt wat danspassen. Mogelijk zijn er bezoekers op zoek naar erotiek, maar die komen bedrogen uit. Hayden volgt haar instrument, lijkt verbaasd in een goed gevulde grote zaal te mogen spelen en neemt kirrend, met een kleine kniebuiging afscheid.
De leden van Black Country, New Road [bovenste en onderste foto] betreden bij de klanken van ‘Jump’ van Van Halen het podium. Het applaus is ovationeel. De zes muzikanten gespen de instrumenten om, nemen plaats achter trommels of toetsen en zetten in. De sfeer in Paradiso is vol verwachting, band en bezoekers lijken goede zin te hebben.
Artrock! Postrock! De etiketten die het in 2018 in Cambridge, Cambridgeshire geformeerde gezelschap krijgt opgespeld, zijn louter positief. Black Country, New Road slaat muzikaal nieuwe wegen in en neemt daarbij invloeden van Gang of Four, The Fall en Slint mee. De groepsleden krijgen cult op de voorhoofden geschreven. Black Country, New Road lijkt ook met de naam te willen zeggen dat nieuwe muziek uit Engeland mogelijk is.
Op 31 januari 2022 kondigt zanger en belangrijkste componist Isaac Wood zijn vertrek aan. Mentale problemen staat er in een verklaring. Vier dagen later verschijnt het tamelijk briljante tweede album Ants from Up Here. Black Country, New Road meldt uit respect voor Wood live geen tracks te spelen van de uitgebrachte albums. De nummers van debuutalbum For the First Time (2021) en opvolger Ants from Up Here worden bij elk optreden node gemist. Black Country, New Road zonder Isaac Wood mist de ‘art’ in ‘artrock’ en is vleugellam zonder de ‘post’ in ‘postrock’. In Paradiso musiceert een groep van zes goede muzikanten die vooral goed gespeelde, heel gewone popmuziek speelt.
“It’s an honour to play here. We could play here for ages.” Vocalist en saxofonist Lewis Evans verwoordt de blijdschap van de groepsleden. Black Country, New Road laat echter nog slechts bij momenten de eigenwijze, spetterende muziek horen waarmee de band in 2021 doorbrak. De invloed van vocaliste-pianiste May Kershaw is groot. Ze is een goede muzikante, maar gaat elk experiment uit de weg. Hetzelfde geldt voor violiste Georgia Ellery. Betrouwbaar, maar nergens verrassend.
In de grote zaal van Paradiso staan veel fans die de twee langspelers van de groep omarmd hebben. Ze luisteren naar nummers die bekend zijn van een uitgebracht optreden in Bush Hall (20 februari 2023). Dat optreden was een soort afscheid van Wood en een manier om de wat jongere songs toch uit te kunnen brengen. Vanavond is er een wat zouteloze herhaling van dat optreden. Na elk nummer wordt er geklapt, maar er zal ook verbazing zijn. Black Country, New Road is van een voorganger op het pad van de artrock veranderd in een popband. Het maakt voorzichtig nieuwsgierig naar dat derde studioalbum.
In Paradiso overheerst de teleurstelling. De Vengaboys begeleiden de bezoekers naar buiten. Op ‘We Like To Party!’ wordt her en der bewogen.
