Foto’s: Peter
Dit jaar viert de Britse formatie Public Service Broadcasting het derde lustrum. Vijf uiteenlopende platen lang is het doel van deze onalledaagse band om te informeren, te onderwijzen en te vermaken. Dit ontleent de groep aan publieke uitzendingen, waarvoor de BBC dezelfde omschrijving als de bandnaam gebruikt. De groep combineert hieruit afkomstige geluidsfragmenten met rock en elektronische muziek. Zo gingen de themaplaten over ruimtevaart, of bijvoorbeeld de kolenmijnen in Wales.
De laatste, wederom uitstekende plaat The Last Flight gaat over luchtvaartpioniere Amelia Earhart. Het brengt de band vorig jaar al naar kleinere zalen in Nederland, zonder het spectaculaire cockpitdecor en blazers die grotere concerten in Engeland extra cachet geven. Op een korte tour langs grotere Europese zalen neemt Public Service Broadcasting deze extra’s wel mee. Een uitstekende keuze.
De van oorsprong Noorse zangeres EERA [foto hierboven] verzorgt, samen met Andreya Casablanca, de fraaie en breekbare vocalen op The Last Flight. Vanavond doet ze mee met hoofd- en voorprogramma. Omringd door drie bandleden, waarbij de toetsenist extra sjeu brengt, speelt ze dromerige indiepop met barokke en americanarandjes. Hoewel de basgitaar soms hinderlijk overheerst, dwingen haar zalvende vocalen respect af. In teksten over bijvoorbeeld onbegrip door beeldvorming over vrouwen, houdt ze de aandacht in een gevarieerd halfuurtje vast.
Op 14 november 2021 speelt Public Service Broadcasting [openingsfoto en foto hierboven] al eens in Paradiso’s grote zaal. Vanwege corona wordt het concert in de Tolhuistuin verplaatst naar een – uitstekend – optreden met zitplaatsen. De wens om daar een optreden zonder beperkingen te geven, komt bijna exact vier jaar later uit. En de langeafstandsrace die het viertal al sinds 2014 in Nederland aflegt, culmineert in een weergaloos optreden voor een bijna uitverkochte zaal.
Want met de mogelijkheden die een grote zaal biedt, raakt Public Service Broadcasting meer dan eens de allure aan van een andere band die van een optreden een Gesamtkunstwerk maakt: Kraftwerk. Ook hier komen bijvoorbeeld treinen, ruimtevaart en robots voorbij. In rake en soms op het gemoed inwerkende beelden en historische geluidsfragmenten. Maar toch vooral ook met traditionele rockinstrumenten zoals gitaar en drums. Waarbij podiumtovenaar en bandoprichter J. Willgoose Esq. met een bewonderenswaardige souplesse schakelt tussen gitaren, toetsen, knoppen, vocalen, en laptop.
Het massieve geluid stelt hem in staat om songs als ‘Nightmail’ en het door EERA prachtig gezongen ‘Blue Heaven’ op indrukwekkende wijze te voorzien van zeer effectieve shoegaze- en wavegitaargeluiden. Ondertussen filmt whizzkid Mr. B. de verrichtingen live, die geprojecteerd worden op het fraaie cockpitdecor. Op die manier zie je het spelplezier van drummer Wrigglesworth en multi-instrumentalist J F Abraham meteen terug.
En waar de Nederlandse fans, maar toch ook de diehard Britse fans op hopen, komt in de toegift voorbij: ‘Elfstedentocht, Pt. 2’. Je weet wat je kunt verwachten, maar setevergreens als ‘The Other Side’ en ‘Go’ vervelen allerminst. En dan is daar het aanstekelijke enthousiasme van het op de juiste momenten met fraai spel opdravende blazerstrio (’the brassy gents’). Opgeteld met de prachtig heldere, ogenschijnlijke gitaarimprovisatie van Willgoose in ‘Progress’. Ze brengen mens en machine op die manier op bedrieglijk achteloze wijze in balans. Het is de kracht van een zeer fijn optreden waarover je velen na afloop hoort: “Het was wel erg goed hè.”
Public Service Broadcasting
EERA
