YĪN YĪN begint in 2017 als duo. Drummer Kees Berkens en oud-lid Yves Lennertz stoppen invloeden uit Thailand en funk in de eerste liedjes. Psychedelische elektronica is nog zo’n label. De muziek mag van ver komen en wordt in veel van de gevallen in de eigen liedjes gestopt. In 2019 is YĪN YĪN een kwartet en verschijnt debuut The Rabbit That Hunts Tigers. Het viertal wil elk podium in elke club beklimmen en de muziek laten horen. Geef YĪN YĪN bij wijze van spreken een straathoek en er volgt een opstopping van mensen die willen luisteren. Langspeler The Age of Aquarius is er in 2022. Minder Thai en meer elektronische dans is een adequate samenvatting van veel van de recensies. Dit jaar is er voor het album Mount Matsu het etiket meer Japanse invloeden. Voor wat het waard is.
Paradiso is tijdens de set van voorprogramma Scherry volgelopen. De singer-songwriter is verbaasd over het aantal mensen in de zaal en geniet daar duidelijk van. De elektronische dansmuziek van de solist barst uit de voegen wat betreft invloeden. Soft Cell is een naam die te binnen schiet. Meer groepen uit de new wave van de jaren tachtig zouden hier genoemd kunnen worden. Elk nummer wordt tot verbazing van Scherry met gejuich ontvangen. Bijna verborgen tussen microfoons slingert hij vanaf een donker podium zijn dansliedjes de zaal in. Na iets meer dan dertig minuten is de zaal vol, is Scherry uitgespeeld en kan hij niet stoppen met het bedanken van de mensen die vroeg zijn gekomen.
De vier leden van YĪN YĪN helpen met het opzetten van de apparatuur. Versterkt met twee percussionisten zet de groep in. Er worden niet alleen nummers van de nieuwe langspeelplaat gespeeld. YĪN YĪN musiceert dwars door het oeuvre van drie albums. Etiketten vallen, YĪN YĪN speelt met een goed uitgevoerde set Paradiso plat.
YĪN YĪN speelt instrumentale muziek. Het viertal speelt surfrock, maakt rock-‘n-roll en zoekt invloeden over de grenzen. Er is superieur gespeelde gitaarrock, elektronica vanuit warme, verre plekken en andere invloeden. Daarbij heeft YĪN YĪN vier briljante muzikanten. De groep zit achter het stuur van het ruimteschip met de naam Paradiso en neemt de bezoekers mee op een reis door de tijd en langs veel plaatsen. Kleurrijk, swingend, gemarkeerde geschiedenis, disco en heel veel gericht op bewegingen op de dansvloer. Het publiek in Paradiso maakt muziek met de band, er gaan duizenden vuisten in de lucht. De groep, het publiek, er is slechts euforie.
Natuurlijk zijn er wat minpunten. Het publiek als klapvee gebruiken voor een selfie zal te wijten zijn aan de overdaad aan adrenaline. Waarom de aankondigingen in het Engels worden gedaan is onduidelijk. De grollen over het spelen van een solo tijdens het voorstellen van de bandleden is flauw. Maar het zijn kleine minpunten van een groep die Paradiso platspeelt en de fans waar voor het geld geeft. De buiging naar het publiek na afloop is gemeend en diep.
Na afloop van het concert van YĪN YĪN draait dj Jasper Vee, oprichter en bassist van Altin Gün, in een afgeladen bovenzaal plaatjes. Tot middernacht wordt er gedanst.
Livefoto’s van Jaks Schuit