WOLVON – ease Tegendraadse en onontkoombare noiserock

Rond de club van de internationale popunderground, Vera te Groningen, heerst al jarenlang een scene van Groninger gitaarbands. Een van die bands is WOLVON, dat sinds zes jaar een album, drie (split)singles, een ep en een aantal cassettes  met verzengende noiserock afleverde. Op de nieuwe plaat ease speelt het trio wederom het behang van de muren, maar verliest het daarbij het gevoel voor melodie en muzikale variatie niet uit het oog.

Het is de constante dreiging dat een nummer ontspoort in al dan niet een uitbarsting van gitaarlawaai die je alle negen uitstekende nummers bij de les houdt. WOLVON gebruikt daartoe onder andere indierock, shoegaze, postrock en uiteraard noise. De getormenteerde zang van Ike de Zeeuw zit bij momenten fraai verstopt in het totaalgeluid, maar komt daarnaast regelmatig aan de oppervlakte.

Maar het zijn de tegendraadse gitaargeluiden die de meeste aandacht opeisen. Golvend, zagend, schurend en toch met gevoel voor melodie roept de unheimische muziek van WOLVON beelden op van postindustriële landschappen. De ritmesectie legt hiertoe een dreinende en straffe basis neer waarop het fraai loos gaan is.

De prijsnummers zijn de meest melodieuze, zoals het uitermate melancholisch klinkende ‘Burner’, dat berustend van wal steekt en nooit tot een explosie komt. Of ‘Decompressed’, waarin WOLVON zeer doeltreffend speelt met dynamiek. De kletterende drums geven lucht aan stuwende gitaarlijnen en donkere, emotioneel geladen zang. WOLVON heeft met ease een onontkoombare plaat gemaakt waarmee je voorlopig nog niet uitgeluisterd bent en waar je volledig in kunt opgaan.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *