Alweer tien jaar geleden nam de Leidse platenzaak Velvet Music het initiatief voor festival Peel Slowly And See, in dezelfde stad. Op het affiche prijkten folk-, pop- en jazzbands. Ondertussen zijn meer organisaties erbij betrokken en is het festival uitgegroeid tot een evenement waar de voorhoede van de underground uit pop, jazz en elektronische muziek voor het voetlicht treedt. Dit jaar vindt Peel Slowly And See plaats op 10 en 11 maart, met misschien wel de sterkste en muzikaal meest interessante line-up ooit. Make A Fuzz is op de zaterdag erbij en blikt alvast vooruit met een aantal niet te missen acts.
Door André Rozendaal en Karin Eggink
The Notwist
Bij de Duitse indietronicatovenaars van The Notwist [bovenste foto] voegt een concert daadwerkelijk iets toe. Hoewel de basis van de nummers gehandhaafd blijft, giet het gezelschap de muziek op het overvolle podium in een nog meer experimenteel jasje. Het gevolg is muzikale magie en het bedrieglijk achteloos schakelen tussen indierock, house, krautrock, dub en hiphop. Rond het jaar 2000 beleeft The Notwist zijn beste muzikale momenten met de baanbrekende platen Shrink en Neon Golden, waarop de band het punkverleden achter zich laat door jazz maar vooral elektronica in het geluid toe te laten. Maar ook Vertigo Days uit 2021 blijkt op het podium louter voltreffers op te leveren, zoals vorig najaar tijdens twee weergaloze optredens in Nederland bleek.
Siksa
Het opmerkelijke optreden van het Poolse nowaveduo Siksa was zonder twijfel het hoogtepunt van de afgelopen editie van Eurosonic. Bassist Buri speelde daar een van begin tot eind doordreinende noisedrone, terwijl Alex Freixeit tussen het publiek een onophoudelijke maalstroom aan Poolse spokenwordpoëzie declameert. Ondertussen komt ze op provocerende wijze in de aura’s van het publiek. Met een verleden in punk, literatuur en theater gaat Freixeit op compromisloze wijze de strijd aan met een door mannen gedomineerde wereld en vrouwenhaat. Siksa is Poolse straattaal voor een naïef en knap meisje, en het duo gebruikt dit als geuzennaam om mensen te ontdoen van helden, instituten en valse romantiek. Betreden op eigen risico.
Nusantara Beat
Een band die nog geen plaat uit heeft en waarmee we het moeten doen met een filmpje van slechts twee minuten op YouTube. Toch speelde Nusantara Beat al op gerenommeerde festivals als Noorderslag, waar het optreden uitgroeide tot hoogtepunt. Dat moet dus wel bijzonder zijn, met leden uit bands als EUT en Altin Gün. Met die laatste heeft de formatie eveneens gemeen dat ze de muzikale inspiratie halen uit (obscure) traditionele psychedelische folk en rock uit de jaren (zestig en) zeventig. Met dit verschil dat ze niet Turkse, maar Indonesische muziek aanhalen. Dat is niet zo gek, want het veelkoppige Nusantara Beat voelt zich verbonden met hun Indonesische roots en cultuur. Met tropische, mystieke maar vooral uitermate dansbare klanken lijkt Nusantara Beat dezelfde succesvolle weg als Altin Gün op te gaan. Op Peel Slowly And See kun je de band nog meemaken voordat ze definitief gaan doorbreken. (AR)
Pip Blom
Pip Blom behoort tot de spil van de Amsterdamse indiescene, maar heeft, met twee albums op zak, ook internationaal succes. Zo speelde het naar de frontvrouw vernoemde kwartet in 2019 al op Glastonbury. De rammelende indiepop/-rock roept een sfeer van de jaren negentig op, maar doet ook denken aan hedendaagse artiesten als Courtney Barnett. Toch heeft Pip Blom vooral ook een fris en eigen geluid. Met aanstekelijke en strak gespeelde songs, een zelfverzekerde uitstraling en energie en spelplezier zal Pip Blom het ongetwijfeld ook in Leiden op het podium goed doen.
Dorpsstraat 3
De ietwat curieuze naam verwijst naar verluidt naar het adres van de leegstaande oude woning van de priester in het Noord-Hollandse dorp waar deze band werd opgericht. Zo mysterieus als deze omschrijving klinkt de muziek van Dorpsstraat 3 ook wel. Met hun Nederlandstalige teksten willen ze verhalen vertellen en de muzikale inspiratie daarvoor halen ze uit allerlei plekken en tijdperken vandaan. Nederlandse folk uit de jaren zestig en zeventig, oosterse invloeden, maar vooral een mengeling van synthwave en postpunk klinken door in het donkere geluid, dat tot stand komt met drumcomputers, synths, basgitaar en droge, onheilspellende vocalen. Duistere klanken waar je ook goed op kunt dansen.
Geo
Uit Nederland en dus met een harde ‘g’ uitgesproken komt Geo, uit Groningen om precies te zijn. Het nog redelijk verse vijftal bracht in 2021 zijn eerste ep uit. Hun muziek kan onder postpunk en nowave geschaard worden maar heeft een heel eigenzinnige stijl. Over strakke en bij vlagen funky drum- en baspartijen gaan de gitaarlijnen af en toe alle kanten op. De manier waarop zanger-gitarist Jorne Visser zijn vocalen uitspuwt doet daarbij denken aan The Fall. Vreemd, hoekig én aanstekelijk: Geo is een interessante naam op het affiche van Peel Slowly and See. (KE)
Foto The Notwist van Simone van der Heijden, foto Pip Blom van Jan Rijk