Medewerkers van Paradiso openen de deuren van Bitterzoet. Er worden hekken op de stoep gezet. Een van de zes wachtende bezoekers vraagt of hij al naar binnen mag. De man wordt gesommeerd even te wachten. Tien minuten later – er wachten vier fans meer de hekken staan goed – mag de rij naar binnen. Daar wacht een merchandisetafel met shirts. Het is stil in Bitterzoet, de muziek moet nog aangezet worden. Vooral mannelijke vijftigers kijken verveeld op het scherm van een telefoon. Na een lange stilte is er ‘The Pink Room’ van Angelo Badalamenti. De zaal komt tot leven. ‘The Pink Room’ is bekend van Twin Peaks, de serie van regisseur David Lynch en brengt sfeer.
These New Puritans debuteren in 2008 met de langspeler Beat Pyramid. Zeventien jaren later verschijnt Crooked Wing met twaalf nummers voor ruim zevenenveertig minuten muziek. In 2008 maken de broers Jack en George Barnett afwijkende Engelse wavemuziek met elementen uit de klassieke muziek. Luisterend naar albums die later verschijnen, is er in elke recensie het woord alternatief. Voor Crooked Wing passen woorden als klassiek, tijdloos en alt.rock. Op de langspeler worden de broers bijgestaan door Caroline Polachek. Haar stem is geschoold en draagt een aantal nummers van het album. Op het podium hebben toetsenist en zanger Jack en drummer George gekozen voor een andere oplossing.
Toetsenist Otto Hashmi checkt voor het concert de stekkers. Xylofonist Toril Azzalini-Machecler legt nog wat sticks klaar. De broers Barnett komen precies op tijd het podium op. Zes nummers lang dompelen ze de bezoekers in klassiek klinkende Engelse alternatieve rock. De stem van Caroline Polachek wordt vervangen door de toetsen van Hashmi en de xylofoons van Azzalini-Machecler en dat werkt wonderwel.
Na zes nummers is er even contact tussen de band en het publiek. “It has been a while”, zegt Jack Barnett en hij zet ‘V (Island Song)’ in. De eerste songs van het concert zijn tracks van Crooked Wing. Daarna graaft de groep wat verder terug. Alle gespeelde liedjes hebben dezelfde hoge kwaliteit en nemen het publiek mee naar hogere sferen.
Absoluut hoogtepunt is afsluiter ‘Organ Eternal’. Op de setlist staat het nummer geafficheerd als extended version. De track krijgt een uitvoering die telkens een stap hoger zet op de ladder van kwaliteit. Na meer dan zes minuten zwaait Jack Barnett naar het publiek en stapt hij van het podium. Toril Azzalini-Machecler legt minuten later zijn sticks neer en neemt afscheid. George Barnett ramt met zijn laatste energie ‘Organ Eternal’ naar een volgend hoogtepunt, stapt weg achter zijn drumstel en neemt afscheid. Het is aan Otto Hashmi om het concert af te ronden. Nog één keer gaat het geluid de hoogte in. Spatzuiver en ongelofelijk opwindend wordt negentig minuten concert van These New Puritans afgesloten.
Na een ovationeel applaus lopen de eerste bezoekers Bitterzoet uit. De hekken staan nog voor de deur. These New Puritans hebben nieuwe fans gemaakt en het is fijn om daar even over te praten. En zo meteen kan in de eigen huiskamer Crooked Wing worden gedraaid. De nacht in Amsterdam is er een om te koesteren.