Voorafgaand aan het optreden van The Twilight Sad verzorgt Michael Timmons [foto hieronder] vanavond het voorprogramma. Na zijn eerste nummer vertelt hij: “It doesn’t get any happier from here.” En hij houdt woord. De Schot vult zijn liedjes met ellende en problemen. Er is absoluut geen licht aan het einde van de tunnel.
Een klein halfuur later bedankt Timmons de bezoekers. “I travelled from Glasgow. Thank you for being so quiet. I’m definitely not used to that in Glasgow”, vertelt de Schotse bard. Het publiek juicht en luistert naar een laatste fragiele ballade van debuutschijf Bone Coloured. Timmons speelt een set met zachte nummers en houdt de aandacht precies dertig minuten vast.
Een uur eerder wacht een rij van meer dan dertig meter voor de deuren van de Tolhuistuin. Veel familiaire begroetingen, hier en daar een omhelzing en opvallend veel Schotten die het concert van The Twilight Sad [bovenste foto en foto’s hieronder] niet willen missen. Informatie over concerten in Keulen, Duitsland en Engeland (Hyde Park) wordt uitgewisseld. In de omschrijving van Paradiso is te lezen: “The Twilight Sad komt uit het grimmige Glasgow. De band maakt muziek die zich laat omschrijven als de perfecte mix van Arab Strap, Interpol, Mogwai, My Bloody Valentine, Sigur Rós en U2. Invloeden waar de band zelf Van Dyke Parks en Phil Spector aan toevoegt.” Zoals de groep graag namen noemt, zo roemt de fan het eigen reisgedrag.
Debuut Fourteen Autumns & Fifteen Winters verscheen in 2007. Intussen ligt de tafel met merchandise vol met singles, vijf albums, wat compilaties en T-shirts. The Twilight Sad zal in 2019 It Won/t Be Like This All The Time uitbrengen op Rock Action Records, het label van Mogwai.
De band trapt bij aanvang van het concert vol op het gaspedaal. Opener ‘There’s A Girl In The Corner’ overspoelt het publiek. Frontman James Graham beweegt als een balletdanser en gebruikt zijn zwarte, wat lompe schoenen als spitzen. ‘That Summer, At Home I Had Become The Invisible Boy’ volgt. (De titels van de nummers van deze groep verdienen een eigen artikel!) Het publiek mag tijdens het intro van ‘Don’t Move’ even naar adem happen en dan vindt de groep opnieuw de hoogste versnelling.
Van de te verschijnen nieuwe langspeler zijn de tracks ‘I/m Not Here (Missing Face)’, ‘Videograms’ en ‘VTr’ als single uitgebracht. De songs passen naadloos in de set. Duidelijk is dat de groep in 2019 niet van stijl zal veranderen.
The Twilight Sad speelt vanavond de set die ze eerder speelden in Duitsland, Oostenrijk en Frankrijk. Prima avonden, maar optredens waarbij – om nogmaals wat namen te droppen – vooral de invloeden van Interpol en U2 hoorbaar waren. In Amsterdam werd, om het eenvoudig te zeggen, Arab Strap gemist. De Schotten speelden een set met veel pathos, emotie zelfs, maar vergaten het kleine gebaar. De groep is de kleine zalen ontgroeid en klaar voor de festivalterreinen van volgend jaar. De liefhebber van de gevarieerde muziek op de releases zal in de eigen huiskamer blijven luisteren. Alleen de thuisblijver krijgt de shoegaze versus de snik in fijn geschreven refreinen.
Beeld: Jan Rijk