Wat kun je doen als je je midden in de punkexplosie aan het eind van de jaren zeventig bevindt, en je een bandnaam nodig hebt die in twee seconden met graffiti op een lege muur te spuiten is? Richt een band op genaamd The Ex, en ontstem je gitaren zó dat het klinkt alsof je gister hebt leren spelen. Gewapend met zang, gitaar, bas en drums gaat The Ex uit Amsterdam en Wormer vanaf 1979 op jacht naar wat zijn onuitputtelijke energie het beste tot expressie brengt.
Tegenwoordig bevindt het viertal zich ergens tussen rusteloze punkers en muzikale gastronomen. Om ze in een hokje te plaatsen is onbegonnen werk, maar toch het onderzoeken waard: er is namelijk enorm veel te ontdekken aan deze band. Hun omvangrijke oeuvre bevat invloeden uit jazz, folk, noise en improvisatie. Na vijftien albums en talloze samenwerkingen met uiteenlopende muzikanten vult The Ex vanavond een uitverkocht Rotown.
De band begint met nieuw werk, en gelijk blijkt dat de creativiteit nog niet drooggevallen is. Gitarist Terrie Hessels gebruikt een oud drumvel om zijn gitaar te bespelen, zijn collega Andy Moor schuurt het laatste beetje staal op de snaren eraf met een oude borstel. Niet om te pronken, maar om het zo ruw en franjeloos mogelijk te laten klinken. De band weet uit elk instrument eindeloze melodieën te knijpen, en het ook nog een muzikale snauw na te geven.
Met de ongewone maatsoorten, creatieve snaargeluiden en verbeten gitaarsolo’s wordt het optreden van The Ex één lange reeks van gruizige melodieën. Waar tegenwoordig het niet hebben van gehoorbescherming not done is, is het bij The Ex haast deel van de ervaring. Zo onderga je het schurende en elementaire geluid van de band op een andere manier. Een geluid waarop door zowel de band zelf als het publiek enthousiast wordt meebewogen.
The Ex zweept Rotown op, niet in de laatste plaats door de onstuimige vocalen van zanger-gitarist Arnold de Boer. De geïnspireerde en straf spelende drumster Katherina Bornefeld voorziet een weer heel anders gestructureerde song eveneens van vocalen. Variatie viert ook hierdoor hoogtij. Traditionele songstructuren gaan overboord en The Ex doet waar het al bijna vijfenveertig jaar om bekend staat: hypnotiserende, sterk ritmegedreven en vooral energieke muziek maken.
Foto uit het archief van Make A Fuzz door: Jan Rijk