“Amsterdam, make some noise!” Jamie Timony roept in een bijna leeg Bitterzoet. Vanuit een hoek klinkt uit een keel een mager “yeah“. De zanger van These New South Whales [foto hierboven en onder] geeft niet op. “Amsterdam, let me hear you!” Twee bezoekers laten een zacht “ooohhh” horen. ‘Rael Daemon’ wordt ingezet. De groep uit Newcastle, Australië maakt venijnige in your face punk, muziek die bedoeld is om de luisteraar vol te raken.
These New South Whales is een viertal vrienden dat de clichés van de muziekbusiness op de hak wil nemen, maar ook serieus de beste punkrock wil maken. In 2017 verschijnt debuutalbum You Work for Us. Veertien nummers op een langspeler die bruist, flikkert, vlamt en explodeert. Na het openingsnummer speelt These New South Whales veel tracks van het debuut. Op het podium staan vier muzikanten. Voor de planken houdt het publiek wat afstand. Voor Jamie Timony aka The Workhorse is dat geen probleem, hij stapt op het publiek af. Bezoekers van Bitterzoet druppelen binnen en worden bijna persoonlijk onthaald door een topless zanger met een stuk tape op zijn tepel.
These New South Whales is een grote groep in thuisland Australië. Ze hebben een zesdelige mockumentary gemaakt. Ze filmen avonturen tijdens optredens en ontmoetingen met helden. Daniel Johns van Silverchair is een van de idolen van de groep en verschijnt in beeld met lovende woorden voor TNSW.
In Bitterzoet speelt de groep een bijzonder overtuigende set. Er is uiteindelijk volop interactie met het publiek en de pers. These New South Whales zijn veel meer dan wat stukjes tape op een ontbloot bovenlijf. Het is een punkkwartet dat elke ontmoeting laat smaken naar meer. Clichés en rauwe werkelijkheid komen bij elkaar. Na tien nummers is Amsterdam in staat om wat lawaai te maken. De schrijvende pers krijgt een warme hand en de pogoënde bezoekers een uiteindelijk zeer overtuigende set.
‘Rosanna’ van Toto schalt door de zaal. Zanger Shane Parsons zet vanuit de zaal flesjes water op het podium. Na een minuutje Toto wil DZ Deathrays [foto’s hieronder] zelf aan de slag. ‘Witchcraft’ wordt overdonderend ingezet. Pompende Amerikaanse, vet gespeeld rock is het muzikale etiket wat de vier groepsleden zichzelf opspelden. In de zaal schuifelen de fans naar voren en staan knikkend te luisteren. Bij de track ‘Polly’ begint een bescheiden moshpit. Voor het podium staan woord voor woord meeschreeuwende fans, twee meter verder botsen bezoekers op elkaar. En bij dat alles gaan de hoofden steeds feller op en neer, bewegen haardossen en pompt de groep volgende nummers de zaal in.
Drummer Simon Ridley tikt af, ‘Total Meltdown’ klinkt. DZ Deathrays hebben gitarist Lachlan Ewbank meegenomen voor de optredens. De wisselwerking met Shane Parsons is geweldig. Crasht de frontman solerend de zaal in, zorgt Ewbank op de planken voor de juiste aanvulling.
Bloody Lovely is het in Australië zeer goed ontvangen album uit 2018. Vanavond speelt het drietal behoorlijk wat tracks van deze langspeler. Bij elk nummer gaan er meer handen de lucht in, breidt de moshpit uit en wordt er meer meegebruld. Parsons stapt bij ‘Guillotine’ de zaal in. Tussen de opgewonden fans speelt hij zijn solo.
DZ Deathrays spelen een set met alleen maar moddervette, op en neer gaande Amerikaans aandoende rocksongs. Bij veel nummers is de invloed van Silverchair te horen. Voor de kritische luisteraar klinken de nieuwe nummers soms wat inwisselbaar. Bij de fans in Bitterzoet is er geen kritiek. Elk volgend nummer wordt harder en hartstochtelijker meegezongen.
‘Ocean’ is na iets minder dan een uur de afsluitende track. Parsons wandelt met gitaar langs de toeschouwers naar de achterkant de zaal. De twee gitaristen blijven volle akkoorden aanslaan, Simon Ridley ramt nog een keer de drumsticks over de vellen en de fans testen een laatste keer de stembanden. Precies op tijd is Parsons terug achter de microfoon en worden de finale woorden en akkoorden de zaal in geramd. Daarna valt alles stil. Ridley tapt een fles whisky leeg in de bekertjes van de fans en de groep is van het podium.
Vreemd genoeg duurt het applaus nog geen tien seconden. Alsof iedereen tevreden met de dertien gespeelde nummers. DZ Deathrays overtuigen in Bitterzoet, vullen de zaal met zware rock. Het is nog niet duidelijk of de groep buiten thuisland Australië kan groeien naar de grote podia van festivals. Voorlopig is er het album Bloody Lovely om in de eigen huiskamer op te bewegen.
Beeld: Peter