Strand of Oaks – Tolhuistuin, Amsterdam (05-03-2017) Relatieleed, verkeersongelukken en excessief middelengebruik bij prima optreden

Buiten miezert het en is het koud. In Tolhuistuin stapt voorprogramma Jason Anderson met zijn gitaar het podium op. De Amerikaan opent met ‘All My Love Is Yours’, een rustige rockballade. Hij nodigt het publiek uit om mee te zingen en uit veertig kelen krijgt hij hulp. Meteen vanaf de eerste minuut heeft Anderson contact met de bezoekers, die lol hebben en de kou van zich af zingen. De Amerikaan speelt nieuwe nummers die hij de komende tijd hoopt te gaan opnemen. ‘The Scene of the Crime’ heeft dezelfde rust als het openingsnummer. Voor afsluiter ‘Domino’s’ vraagt hij de mensen wat meer naar voren te komen. De zaal is intussen redelijk volgelopen. “Three steps, no more”, zegt hij spottend met enige stemverheffing, “you don’t want to be in a moshpit for a singer-songwiter.” Na vijfentwintig onderhoudende minuten sluit Anderson af.

Opener ‘Acid Song’ heeft een bluesriff: Strand of Oaks, met Anderson op gitaar, speelt ruim een minuut loom groovende muziek. De sfeer is ontspannen en voor de groep en het publiek is de toon gezet. Dit is het laatste optreden van een korte Europese tournee, maar Strand of Oaks is allesbehalve vermoeid en heeft er duidelijk zin in.

Eerder dit jaar verscheen Hard Love, het vijfde album van Strand of Oaks, met negen nummers. Frontman Timothy Showalter (afkomstig uit Philadelphia) schrijft met een aantal liedjes een moeizame relatie en het vermoeiende leven van een muzikant op tournee van zich af. Daarnaast verhaalt ‘Taking Acid and Talking to My Brother’ over zijn broer. De rocknummers van Showalter zijn in alle gevallen voorzien van een fikse stoot psychedelica. Op het podium is het rockende ‘Shut In’ van langspeler Heal een goed vervolg op het instrumentale openingsnummer. Ook Heal (2014) heeft een verhaal. Vlak voor het mixen van de tracks was Showalter slachtoffer van een verkeersongeluk en brak hij nogal wat ribben. Enkele dagen na de traumatische gebeurtenis stond hij opgelucht in de studio en mixte hij de nummers net wat harder en met net wat meer levenslust dan hij aanvankelijk van plan was.

‘On the Hill’ en ‘JM’ zijn afkomstig van Hard Love. Showalter en zijn drie begeleiders zijn goed geluimd en willen zeker niet alleen maar nummers spelen met een verdrietige aanleiding. Strand of Oaks speelt tracks van zo goed als alle releases. Bij het titelnummer van Heal roept Showalter op tot meer liefde. “Love each other some more”, brengt hij dansend voor het voetlicht.

‘Rest of It’ heeft alle goede kenmerken van een spetterende afsluiter. Een langzaam rollende opening, een lekkere riff en een refrein waar het publiek op mee kan brullen. Na meer dan een uur musiceren verdwijnt de groep even van het podium. ‘Goshen ’97’ is daarna de enige toegift. De groep speelt het rockende nummer in een uitvoering die zeker een minuut meer telt dan op plaat. In  de zaal gaan veel vingers priemend de lucht in en zijn de kelen gesmeerd, en dus wordt Showalter geholpen met de tekst. Na vijf wervelende minuten sluit de groep het laatste optreden van de tournee af. De teksten van Strand of Oaks zijn af en toe wat zwaar. In de Tolhuistuin vermaken de groep en het publiek zich met relatieleed, verkeersongelukken en excessief gebruik van verslavende middelen in zeer goede rocksongs. En dat op een regenachtige zondagavond.

Fuzzy foto: Jaks Schuit

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *