Stefan Breuer creëert een muziekuniversum met Tiny Room Records
Met het tienjarige jubileum in aantocht is Tiny Room Records uitgegroeid tot een betrouwbare muziekuitgever in de Nederlandse underground. Labeloprichter Stefan Breuer vertelt hoe je platen uitbrengt voor een niche publiek in tijden van eindeloze content en verkorte aandachtsspannen.
Tiny Room richt zich op Nederlandse underground-acts die zich veelal in de psychedelische indiefolksfeer begeven. Klopt deze omschrijving?
Qua genre best wel! Met uitstapjes naar postpunk, ambient of lo-fi. Maar ik richt me niet enkel op de Nederlandse underground: ongeveer de helft van de artiesten komt uit het buitenland. Op dit moment zijn dat landen als Canada, Amerika, Frankrijk, Engeland en Griekenland.
Met welk idee begon je het label in 2014?
Ik wilde een platform oprichten voor alle activiteiten die ik al deed, maar niet gebundeld waren onder één noemer. Albums uitbrengen, promotie, opname en mixage, managen, shows boeken en organiseren … En dat ik dat op mijn eigen manier kon doen. Belangrijk voor mij is de filantropische gedachte: ik zet op dit moment mijn energie, tijd en netwerk in voor de artiesten op het label, maar de financiële opbrengsten gaan naar hen. Het gaat om zulke kleine bedragen, ik vind het logischer dat de artiest dan alles krijgt. Ik heb een baan ernaast en dit is mijn manier om bij te dragen aan een mooiere wereld.
Zijn er releases en/of artiesten die Tiny Room gevormd hebben?
Vanuit het labelperspectief ben ik geïnspireerd door Nederlandse labels als Subroutine, Snowstar, Smikkelbaard, Narrominded, Makkum en vroeger My First Sonny Weismuller en Transformed Dreams. Een catalogus opbouwen met muziek die ik mooi vind is heel gaaf. Als luisteraar ben ik de laatste jaren een fanatieke volger van Smithsonian Folkways. Prachtig hoe zij archiefwerk en bijzondere opnames uitbrengen van over heel de wereld.
Op Tiny Room zelf hebben de soloreleases van Todd Tobias waarschijnlijk het label het meest gevormd. Deze Amerikaanse producer heeft veel gewerkt met mijn favoriete band Guided by Voices. Ik heb met Todd vaak mailwisselingen gehad over promotie en muziek. Hij treedt niet op en zijn muziek is voor een nichemarkt.
Ik gebruik de artiesten graag als klankbord, we lopen allemaal tegen hetzelfde aan. Dus in die zin vormt elke release het label verder en leer ik elke keer weer opnieuw wat belangrijk is. En dat is zo goed mogelijke releases maken, en gezamenlijk realistische doelen behalen met de beschikbare daadkracht. Er zijn geen marketingbudgetten en alle artiesten hebben werk en een leven naast de muziek. Het is goed als dat helder blijft.
Je hebt ook een nummer van Bonnie ‘Prince’ Billy uitgebracht. Wat is het verhaal hier achter?
Mijn vriend Leo (van This Leo Sunrise en Naked Shortsellers) onderhoudt al jarenlang de onofficiële website van Will Oldham, The Royal Stable. Op die manier zijn zij bevriend geraakt. Om de vriendschap te vieren was Leo bezig met een split 7” van Bonnie ‘Prince’ Billy en zijn eigen nieuwe project Naked Shortsellers. Ik was erg trots dat hij het bij mij wilde uitbrengen en heb met veel plezier gewerkt aan wat wel een van de grootste releases is van het label.
Wat betekent het uitbrengen van een album in 2023?
Volgens mij is een album nog steeds de manier om veel (media)aandacht te krijgen en als excuus om optredens te mogen doen. Ook veel luisteraars, met uitzondering van de jongere generaties, zitten nog vast aan het albumformat. Dat is nog steeds een grote markt van mensen die geld (over) hebben voor fysieke producten. Voor de Spotifygeneratie is het daarbij slim om wat vaker ep’s of losse singles uit te brengen. Voor de muzikant zelf is het creëren van een heel album echter vaak heel bijzonder: het is gewoon heel gaaf om een grotere collectie liedjes samen te stellen, met een verhaal, met afwisseling … En dat is het belangrijkste.
Hoe zorg je ervoor dat mensen in aanraking komen met jullie releases?
Via meerdere wegen, zoals labelmarkten (voornamelijk de Onafhankelijke Labelmarkt in Amsterdam), showcases, optredens, een publiek op Bandcamp, actief zijn in de goede groepen op social media, recensies en interviews, enzovoort. Als er tijd en ruimte is, vind ik het leuk om andersoortige promoacties te bedenken, zoals het maken van een Myspacepagina voor Toby Goodshank’s Untitled-release in 2019. En het overal verspreiden van ansichtkaarten met een QR-code naar deze pagina toe. Dat is het leukste, als je echt andere dingen bedenkt naast de platgetreden paden.
Wat is jouw favoriete format om muziek op uit te brengen?
Als label lp’s, hoewel ik thuis meer cd’s heb staan. Maar als het vooruitzicht er is om uit de kosten te komen, dan is vinyl toch het mooiste eindproduct. Een cd is een goede tweede. Deze zijn veel goedkoper te fabriceren en te versturen naar buitenlandse fans. Hmm, ik denk toch dat ik niet kan kiezen tussen deze twee formats!
Wat is de verhouding tussen het aantal streams en fysieke verkopen in het algemeen?
Van vrijwel alle releases op Tiny Room laten we 100 tot 200 fysieke producten persen. De bedoeling is dat we dit uitverkopen, anders is het niet zo duurzaam. Dat gaat vrij goed, ik heb geen enorme voorraden thuis staan. Qua streaming ben ik zelf altijd al blij als iets boven de magische 1000-grens gaat op Spotify. Het maakt niet echt uit, de inkomsten van streaming zijn toch nihil, ook met 20.000 streams. Bij onze artiesten komt het meeste geld binnen uit de verkoop van fysieke producten en uit optredens.
Je bent zelf ook al meer dan twintig jaar actief in de Nederlandse muziekwereld met acts als The World of Dust, I Am Oak en Combo Qazam. Ben je zelf ook creatief betrokken bij het werk van de artiesten die je uitbrengt?
Als daar vraag naar is wel. Dat is niet altijd het geval. Soms blijft het bij tips over de mix of de volgorde van de liedjes. Soms doe ik aan mastering (Victory Hall, Caspar Milquetoast), of ik neem dingen op (Geri van Essen, wh^rl). Maar vaak komen de artiesten al met een complete opname. Waar ik wel graag bij meedenk, is het samenstellen van de hoes voor het fysieke product. Dat vind ik erg leuk. Ik krijg dan ook altijd hulp van Thijs Kuijken (van I am Oak), die hier heel handig mee is. Waar ik kan, help ik.
Wat maakt het runnen van een label de moeite waard?
De contacten met de artiesten en de terugkoppeling van de liefhebber. Als mensen platen of cd’s bestellen, maakt mijn hart altijd een klein sprongetje van plezier. Of als er écht naar geluisterd wordt door een recensent. Of de mensen die naar onze shows komen en we er dan met z’n allen een mooie, gedenkwaardige avond van maken. Dat draagt allemaal bij aan een gezonde DIY-scene. En dat begint allemaal bij de muziek die wordt gemaakt. Ik ben als luisteraar fan van alle Tiny Room-releases en vind alle artiesten ook heel fijne, interessante en lieve mensen. Dat maakt het altijd de moeite waard.
Zijn er momenten geweest dat je ermee wilde stoppen?
Ja, elk jaar wel eigenlijk, haha! Omdat het altijd hard werken blijft, en soms een beetje voelt als vechten tegen de bierkaai. Maar vaak denk ik dan terug aan de grote en kleine successen, de blije artiesten en het feit dat ik het toch maar mooi doe. En dan ga ik weer door.
Wat zijn de plannen voor volgend jaar?
Volgend jaar bestaat Tiny Room tien jaar, dus daar wil ik wel iets mee. Een mooie compilatie, een fijne avond in Utrecht met elkaar, dat soort dingen. Niet al te veel gekkigheid. Maar intern wil ik wel eindelijk iets veranderen wat al lang door mijn gedachten gaat. Ik wil ermee experimenteren of ik van Tiny Room een meer gemeenschappelijk label kan maken. Waarbij ik doe wat ik leuk vind om te doen en voor de overige (promo)zaken handleidingen kan delen met de artiest. Zodat de artiest zelf meer kan oppakken, kan leren en uitvoeren. Zo hoop ik meer tijd over te houden voor de dingen die ik zelf het leukste vind aan het label. Dat is het gaafste van een eigen label runnen – je kunt allemaal zelf beslissen hoe je het aanpakt.
Luister naar een Spotifyplaylist met muziek van Tiny Room Records:
Foto’s : Ab al Tamimi (Stefan Breuer en Garciaphone) en Gerard Kol (platen en cd’s)