Vlak voor het optreden staan de vier leden van Spasmodique aan de zijkant van het podium. De kleine zaal van Paradiso is redelijk gevuld. Beneden speelt The Temper Trap schraal klinkende popmuziek in een uitverkocht huis. Hier schalt Echo & The Bunnymen uit de boxen. ‘The Killing Moon’ is een gepast nummer in de amper verlichte zaal. Bassist Martin Doctors van Leeuwen checkt nog even zijn bassen. Een paar minuten later staat Spasmodique op het podium. Het publiek schuifelt naar voren. De opener ‘Dream for a Dream’ is afkomstig van het dit jaar verschenen album Six. Voorganger From Villa Delirium is een langspeler die dateert uit 2002!
Zanger Mark Ritsema kan het niet laten om even te plagen en begroet ‘020’. Spasmodique is een groep uit Rotterdam (010) en staat op een podium in Amsterdam (020). Vanavond is er echter geen sprake van strijd. Er zijn trouwe fans die al het materiaal moeiteloos meebrullen en er zijn nieuwelingen die de nummers van Six in een podiumjasje willen horen. Na het instrumentele openingsnummer is er ‘Valley Stomp’, met de donkere, zware en intense muziek en de grommende stem van Ritsema. Spasmodique is meer dan een optelsom van losse componenten. Hier speelt een collectief dat met niets ontziende rock elke zaal wil veroveren. Reinier Rietveld hakt de eerste gaten in zijn drumkits, gitarist Arjo Hijmans speelt een sterke, maar nonchalant ogende solo en bassist Martin Doctors van Leeuwen plugt alles aan elkaar. Spasmodique komt op temperatuur en neemt het publiek op sleeptouw. ‘Spiritville’ is een melodieuze rocker van Six, ‘Your Boyfriend’ is een nummer uit 1988 en ‘The River Doesn’t Know’ komt opnieuw van Six. Het is donker in de zaal en de podiumverlichting staat op standje schemer. ‘Marcus Was’ is een fel rockend nummer van North (1989) waarbij het publiek en de groep elkaar definitief vinden. De groep test de boxen en het publiek de planken.
Ritsema kondigt aan dat de groep in april 2017 een album zal uitbrengen met livemuziek. Het nummer ‘Ants’ zou zomaar op dat album kunnen staan. Voor het podium staan fans die de tekst woord voor woord meezingen. De zaal is intussen overal in beweging.
Eerder dit jaar verscheen All and More, een verzamelbox met het volledige oeuvre van de groep op dertien schijfjes. Vanaf 1986 maakt Spasmodique indruk met harde muziek die de naam ‘moerasrock’ verdient. ‘Swamprock’ met donkere teksten over alledaagse gebeurtenissen. Na drie goed ontvangen albums kondigt de groep in 1992 een eerste afscheid aan. Het laatste (!) optreden in De Vlerk in Rotterdam is bij aankoop van All and More op twee dvd’s te zien. Een zin uit een recensie van het optreden: “(…) een band die op het hoogtepunt van de roem is aanbeland. Een uitverkochte zaal met een band die het duistere evangelie verkondigt voor eenieder die het wil horen.”
Spasmodique dendert intussen in hoog tempo door. Er zijn geen pauzes en nauwelijks woorden voor het publiek: het draait om de muziek. ‘Waving to a Shadow’ is een nummer van Haven (1990), misschien wel de bekendste cd van de groep. Zo rockt de groep door de jaren van een intussen lange carrière. ‘Split Up’ en ‘Savanah Sweetheart’ zijn nummers die verwijzen naar de cd die gaat verschijnen en staan niet op Six. “Amsterdam, het was fijn. Goed dat jullie er waren”, roept Ritsema na ruim een uur spelen. Natuurlijk komt de groep terug voor toegiften. Vooral ‘You’ll Be Mine’ krijgt een klasse uitvoering. Het nummer wordt langzaam opgebouwd. Met het meezingende publiek werkt de groep naar een climax. Minutenlang wordt er naar een fantastische en vooral duivelse apotheose gemusiceerd. De ontlading voor de groep en het publiek in de donker gebleven zaal is groots.
Een van de beste Nederlandse podiumgroepen is terug. Six is een van de sterkste vaderlandse producties van 2016. De groep zou in 2017 zomaar Seven mogen uitbrengen, maar maakt een andere keuze. De livelangspeler is een pas op de plaats en zal vanaf een podium een overzicht van de geschiedenis van de groep zijn. Het betekent in ieder geval dat Spasmodique voorlopig geen afscheid zal nemen. En dat is goed nieuws.
Foto van de duisternis: Jaks Schuit