Voor de Act Surprised-tour, naar aanleiding van de het laatste album van Sebadoh, is weinig ‘acting’ nodig. De avond verrast, soms aangenaam, soms minder aangenaam.
Zo is, na de soundcheck, Lou Barlow onaangenaam verrast als hij, vanonder de luifel van het terras van Rotown, ziet dat een fikse regenbui zijn wandelingetje belet. Het – letterlijk – toegestroomde publiek (natuurlijk is het uitverkocht) schudt de regendruppels en de dagelijkse beslommeringen van zich af terwijl het door dj’s Arie van Vliet (van de band Lewsberg) – die wonderwel zijn trenchcoat aanhoudt – en Leon van Barneveld wordt opgewarmd. De dj’s draaien een lekkere set met als ‘verrassing’ de kaskraker ‘Engelen bestaan niet’ van Ron Brandsteder.
Dearly Beloved
Opwarmen? Daar doet de support act Dearly Beloved niet aan. De zeskoppige Canadese band valt meteen ieders zintuigen aan met hun krokante, harde punk. Ze zoeken fysiek, emotioneel en muzikaal contact met elkaar en het publiek. Deze liefdevolle wrijvingen maken het mogelijk dat hun stemmen en instrumenten elkaar aanvullen. De intense psych sound van nummers als ‘Candy’, ‘R.I.P’, ‘Race to the Bottom’, de korrelige zang én de bellenblaas verrassen aangenaam.
Sebadoh
Ruim dertig jaar geleden, nadat Lou Barlow uit Dinosaur Jr. is gezet, zoekt hij een uitlaatklep, wat onder meer in lofi-band Sebadoh resulteert. In de jaren negentig is de band met bassist Jason Loewenstein redelijk productief en brengt negen albums uit. Na de eeuwwisseling eisen andere projecten, de verrassende reünie tussen Lou Barlow en J. Mascis (Dinosaur Jr.) de aandacht op en produceert Sebadoh met nieuwe drummer Bob D’Amico pas in 2013 weer een album: Defend Yourself. Dat ook het nieuwe album Act Surprised en de bijbehorende tour ‘even’ op zich lieten wachten is voor de Sebadoh-liefhebbers dan ook geen verrassing.
Ter begroeting trakteert het trio het publiek op drie nummers van eerdere albums ‘Beauty of the Ride’, ‘Not a Friend’ en ‘Soul and Fire’. Lou Barlow bedankt het enthousiaste applaus in het fonetisch Nederlands: “Dankjewel, alstublieft.”
Tijd voor het nieuwe repertoire: ‘Celebrate the Void’, ‘Fool’, ‘Phantom’, ‘Raging River’. De energie, structuren en sound passen in de Sebadoh-mal maar hebben een verrassende frisheid die minder gebruikelijk is in hun werk. De heren hebben duidelijk de automatische piloot en muzikale verworvenheden vermeden onder leiding van Justin Pizzoferrato die, net als veel muziek van Dinosaur Jr., ook deze plaat opnam.
Bob D’Amico gooit zijn hele lijf, drumstokken en ‘gaspedaal’ in de strijd om de nummers voort te stuwen. Lou Barlow en Jason Loewenstein wisselen bas, gitaar en zang af.
Tussendoor vertelt Lou met een dikke knipoog en grijns – die zelfs door zijn krullenbos zichtbaar zijn – dat hij toch echt op een J. Mascis-gitaar speelt. Zijn niet geheel beste vriend (om het maar eufemistisch te zeggen) van Dinosaur Jr. heeft namelijk zijn eigen gitaarlijn, waar Lou vanavond onder meer op speelt.
Ook Jason heeft een woordje Nederlands geleerd en slaakt een vloek bij aankondiging van het laatste nummer. Hij vindt het blijkbaar net zo jammer als het publiek. Uiteraard is er een toegift, waarin Sebadoh nog lang niet uitgeblust blijkt en met de nummers ‘Magnet’s Coil’, ‘License to Confuse’, ‘Rebound’, ‘Ocean’ en ‘Skull’ keihard afscheid neemt. Voor hoelang zal wederom een verrassing zijn.
Dearly Beloved
Sebadoh
Beeld: Jan Rijk