Zoek de term ‘Rome’ op en je zult niets anders vinden dan stedentrips en bezienswaardigheden rondom de Italiaanse stad. Toch is er veel meer moois verscholen dat dezelfde naam deelt. Vanavond vinden we dat op de negende verdieping van TivoliVredenburg, verstopt in Club Nine. Deze caféruimte staat goed vol wanneer Rome aantreedt. De band heeft zijn naam te danken aan Jerome Reuter, een Luxemburgse singer-songwriter en tevens het fundament van het project. Zowel in muzikaal als in tekstueel opzicht staat het werk van Rome bekend om de bijzondere balans tussen traditionele en vernieuwende aspecten. Dit mondt uit in intieme tracks, waarin pop, folk, rock en cold wave zich uiten.
Zonder verdere introductie wordt ‘Clemency’ ingezet. Een zware opening, die diep ingaat op de strijdende onzekerheid. ‘Like Lovers’ wordt, net als veel van het oudere werk, aangezet met militaristische percussie met sfeervolle texturen. De onheilspellende track in combinatie met de kalmerende stem van Reuter, creëert een eigenaardige vorm van rust bij het publiek. ‘Blighter’ en ‘Slaver’, beide afkomstig van het meest recente album Hall of Thatch, laten de modernere kant van de muzikanten zien. Ondanks de apocalyptische elementen, die in bijna iedere track naar voren komen, bevatten de nummers meer vernieuwende arrangementen.
Rome wisselt duidelijk af tussen ouder en nieuw werk vanavond. Ook komen er nooit eerder gehoorde nummers voorbij. Een spannende keuze, meent de frontman. Ook het publiek lijkt zijn twijfels te hebben, maar toch is het onmiskenbaar dat er goed is nagedacht over de opbouw van de setlist. De tracks lopen helder in elkaar over en de nummers worden muzikaal gezien vlekkeloos uitgevoerd.
Opmerkelijk is dat Reuter vanavond moeite heeft met zijn zangpartijen. Gegrepen door de griep is het moeilijk om toonhoogte vast te houden, waardoor ‘Sons of Aeeth’ en ‘Seeds of Liberation’ zwak ten gehore worden gebracht. Volkomen teleurstellend is de vocale adaptatie van Reuter echter niet. Zo weet de muzikant al zijn kracht in ‘The Torture Detachment’ te stoppen. ‘Swords to Rust – Heart to Dust’, waarmee de band halverwege de set verrast, is overduidelijk de favoriet van de avond. Muisstil beweegt het publiek langzaam mee op het meesterstuk van Rome.
Op het knusse podium gebeurt weinig; bij Rome gaat het om de muziek en de muziek alleen. De zwaarmoedige thema’s halen hun kracht uit de melodieën. De combinatie van bijzondere instrumenten en de onbewogen stem van Jerome Reuter maken het een zeldzaam geheel. Verkouden, ziek of topfit, Rome weet de zaal wel stil te krijgen.
Beeld: Helen Wittebol