Pitou – Bitterzoet, Amsterdam (14-04-2023)

Pitou

Bitterzoet is vandaag uitverkocht en gevuld met een gemengd publiek voor het concert van Pitou. De intieme zaal is een geschikte plek voor de melancholieke, soms minimalistische pop met klassieke invloeden van de 29-jarige singer-songwriter en haar band. Al eerder bracht ze twee ep’s uit, en ongeveer twee weken geleden verscheen het debuutalbum Big Tear.

Marc Alberto met Pitou

De zaal is muisstil bij aanvang en zal dat gedurende de rest van het optreden blijven. Alle aandacht is gericht op de stem van Pitou, die zacht en langzaam maar zeker hogere sferen bereikt. De vier bandleden (basgitaar, drums, toetsen en basklarinet) verzorgen ook achtergrondzang, wat tot mooie harmonieën leidt. ‘Big Tear’, het openingsnummer van het gelijknamige album, wordt ingezet.

Pitou heeft een basis in klassieke muziek en dat is tussen de regels zeker te horen. Haar stem laveert moeiteloos tussen ijle hoogten en zwoele laagten, in meanderende melodielijnen. Ook invloeden van folk en jazz zijn hoorbaar, bijvoorbeeld in ‘Greed’, waarin zang en muzikale begeleiding losjes bewegen over springerige ritmes. De zangeres staat er zelfverzekerd bij en beweegt over het podium met soepele dans- en handbewegingen. In haar praatjes met het publiek maakt ze dan weer een wat onbeholpener, maar wel ontwapenende indruk – ze vertelt openhartig over de ‘minder blije’ periodes in haar leven, maakt woordgrappen, houdt zich bezig met of en hoe die overkomen en benoemt dat ook.

Of de woordgrapjes nu wel of niet landen, de muziek komt in ieder geval aan in de harten en zielen van het publiek. Een prachtig vertolkt nummer is ‘Angel’, dat vooral met de hoge, lange noten in het refrein een dromerige, sprookjesachtige sfeer oproept. Deze wordt nog versterkt door de warme klanken van de basklarinet, waarmee Pitou’s stem een duet aan lijkt te gaan. Deze combinatie werkt ook goed in ‘Helium’, een ingetogen nummer waarin Pitou zichzelf begeleidt op de akoestische gitaar.

Pitou

Het is echter niet alleen maar wegzweven of -dromen bij Pitou – hiermee zou je de muziek tekortdoen. De sobere gelaagdheid die het album al bijzonder maakt, lijkt live nog beter tot zijn recht te komen. De kleine maar zorgvuldige bijdragen van elk instrument zorgen samen met Pitou’s krachtige stem voor een geheel dat zowel diepgaand als luchtig is. Daarbij komen er ook meer uptempo nummers voorbij, zoals ‘Dancer’, dat uitmondt in een vol muzikaal samenspel, en ‘Give Me a Glass’, met een mooi contrast tussen zacht en hard.

Een toegift vindt Pitou ongemakkelijk, zo vertelt ze: het nummer waarvan ze eerder zei dat het het laatste nummer was blijkt dat niet te zijn. Toch heeft ze met haar band kortstondig het podium verlaten om het publiek vervolgens op nog wat nummers te trakteren. Deze onderbreking verbreekt de magie niet; nadat de laatste tonen zijn vervlogen, blijft Bitterzoet betoverd achter.

Pitou

Pitou

Pitou

Beeld: Peter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *