Once in a Blue Moon Festival 2019 – Voorbeschouwing Veelbelovend veelzijdig programma op sfeervolle locatie

Op 24 augustus 2019 verandert het Amsterdamse Bos voor één dag in een Amerikaanse ranch. Dan vindt namelijk de tweede editie van het Once in a Blue Moon Festival plaats. Het festival richt zich op Amerikaanse rootsmuziek in de breedste zin van het woord en biedt daarmee een veelzijdig programma dat er veelbelovend uitziet. Make a Fuzz licht alvast de opvallendste acts van de line-up uit.

Eels

Een van de bekendste namen op het festivalaffiche van Once in a Blue Moon 2019 is Eels. De band van singer-songwriter Mark Oliver Everett – artiestennaam E – gaat inmiddels al bijna 25 jaar mee en behoeft eigenlijk nauwelijks nog introductie. Met zijn kenmerkende raspende stemgeluid brengt E zowel melancholische als opgewekte liedjes ten gehore, over onderwerpen die soms heel zwaarmoedig zijn, maar vaak genoeg verluchtigd worden met humor. De sfeervolle melodieën zullen tegen de achtergrond van het Amsterdamse Bos niet misstaan.

Courtney Barnett

Ergens zou je Courtney Barnett een beetje als vrouwelijke tegenhanger van Eels kunnen zien: ook zij bezingt alledaagse en meer diepgaande, persoonlijke onderwerpen in teksten die duisternis met ironie combineren. Muzikaal is het echter wel wat steviger: haar droge, nonchalante stemgeluid wordt begeleid door flink rockende gitaren. Barnetts twee albums werden zeer goed ontvangen en ook live weet ze een goede show neer te zetten. De bezoekers van haar optreden op Once in a Blue Moon zullen ongetwijfeld vol energie naar huis gaan.

The Waterboys

The Waterboys hadden in de jaren tachtig veel succes met hun mix van folk en rock en scoorden een grote hit met ‘The Whole of the Moon’ – nog steeds hoog genoteerd in de Top 2000. Sinds 2000 is deze Brits-Ierse band rondom Mike Scott weer actief; eerder dit jaar verscheen hun nieuwste album Where the Action Is. Inmiddels zijn ook country en soul aan de muzikale invloeden toegevoegd en valt er dus een gevarieerd optreden te verwachten.

Stef Kamil Carlens

Als ex-bandlid van dEUS en oprichter van Zita Swoon is Stef Kamil Carlens een vertegenwoordiger bij uitstek van de rijke Belgische alternatieve muziekscene. Deze veelzijdige artiest (naast muzikant ook beeldend kunstenaar, componist en producer) bracht in 2017 zijn eerste soloplaat uit, in september 2019 zal de tweede volgen. Op Once in a Blue Moon zal hij, met band, zowel nieuw (solo)werk als nummers van Zita Swoon ten gehore brengen.

Michelle David & The Gospel Sessions

Michelle David voegt met The Gospel Sessions een snufje soul toe aan het Once in a Blue Moonprogramma. De combinatie van gospel, soul en jazz vertolkt door de gloedvolle stem van David en de bezielde muzikanten van The Gospel Sessions zullen hopelijk de harten verwarmen en de voetjes van de Amsterdamse bosgrond doen gaan.

Next of Kin

Er staat een aantal opvallende samenwerkingen in de line-up van Once in a Blue Moon. Naast die van Guns N’ Roses-bassist Duff McKagan en Shooter – zoon van countrylegende Waylon – Jennings is dat de groep Next of Kin, waarin enkele jonge Nederlandse (americana-)artiesten de krachten hebben gebundeld. Onder meer The Dawn Brothers, DeWolff en Tim Knol brengen samen roots en americana met een jarenzeventigtintje à la The Band, Gram Parsons, Neil Young en Townes Van Zandt. Een tikje jammer dat Tim Knol er op Once in a Blue Moon niet bij zal zijn, maar dat mag de pret hopelijk niet drukken; de rest van de groep staat ongetwijfeld sterk genoeg om de liefde voor deze muziek aan het publiek over te brengen.

Dylan LeBlanc

De jonge, uit Alabama afkomstige singer-songwriter Dylan LeBlanc maakt meeslepende alt-country met een doorleefde stem die in de verte aan Ryan Adams doet denken. De soms uptempo, soms lome en een tikje melancholische nummers zijn zowel geschikt om op een herfstige dag in te zwelgen als om bij weg te dromen in de zonneschijn. Voor zijn optreden op Once in a Blue Moon hopen we natuurlijk net iets meer op dat laatste.

Baptiste W. Hamon

Franse chansons op een festival dat draait om americana? Het kan met Baptiste W. Hamon, die beide stijlen in zijn (Franstalige) muziek verenigt, met als voorbeelden zowel Townes Van Zandt als Jacques Brel. Een bijzondere combinatie die bovendien bijzonder fraai klinkt – de warme, melancholische stem van Hamon tegen een sobere muzikale begeleiding weet zeker te raken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *