Na drie intensieve dagen Eurosonic, staat de zaterdag traditiegetrouw in het teken van Noorderslag. Het festival presenteert beloftevolle Nederlandse bands en uiteraard wordt de Popprijs uitgereikt. 
Een druk programma met veel bands dus. Make a Fuzz licht er vijf uit.
Het gaat hard met Library Card [foto rechts] uit Rotterdam. Zo hard dat ze op Noorderslag staan met spannende indierock. De ontwapenende frontvrouw Lot van Teylingen praatzingt haar poëtische teksten het aandachtig luisterende publiek in. Soms knielend op het podium, ondergaat ze de hard-zachtdynamiek van de songs, die soms eindigen met gitaarnoise in de lijn van Sonic Youth. Echt loos gaat het niet, zodat de onderhuidse spanning vrijwel het hele optreden voelbaar blijft. De ritmesectie is technisch zeer vaardig met snel spel. Het vormt de basis voor een zeer onderhoudend optreden.
De bandleden van comforter2 [foto links] zijn allemaal Nederlands, maar hadden net zo goed uit een grauwe Belgische concrete jungle kunnen komen. De band weet knap te schakelen tussen onder andere coldwave, dreampop en acid house. Recent verscheen het debuutalbum Tell Me Something Happy (Before I Fall Asleep), met songs over de pieken en dalen van het nachtleven. De muziek is uitstekend dansbaar, maar blijven door staccato baslijnen en donkere synthpartijen vrij ingetogen. Een gevoel dat versterkt wordt door de statische houding van de bandleden. De band roept live het melancholische gevoel op van een nachtelijke treinreis na een avondje stappen, terwijl je de straatverlichting voorbij ziet schieten. En dat is knap.
Het viertal dorpsstraat 3 [foto rechts] maakt minimalistische synthwave met analoge synthesizers. Ze creëren een uniek eigen geluid, met oosterse melodieën die uit de tijd van een oude faraodynastie lijken te komen. De indringende, scherpe stem van leadzanger Merlijn Breedland zingt bezwerend over de duivel, vreemde tijden en de dood, en lijkt bijna één te worden met het schelle elektronische geluid. Ze spelen ook nieuw materiaal, dat door het publiek uitstekend ontvangen wordt. De beats van de drumcomputer en de krachtige bassectie zwepen het publiek het hele optreden op tot meebewegen, zodat het optreden tot een hoogtepunt van Noorderslag uitgroeit.
Presentatrice Vera Siemons draait er niet lang omheen om bekend te maken dat Joost [foto links] de Popprijs van 2023 heeft gewonnen. Het past prima bij de no-nonsensehouding die Joost zelf ook kenmerkt. Door de opzwepende combinatie van gabberhouse en hiphop, maar meer nog door zijn teksten over bijvoorbeeld je boze buurman of mentale problemen, is hij uitgegroeid tot een held voor jongeren. Het jeugdige deel van het publiek zingt dan ook gretig mee, zodat een sterke interactie tussen artiest en publiek ontstaat. De balans van zijn set slaat vandaag door naar de hardere nummers, met als gevolg een tomeloze energie en vroege moshpits. Het is illustratief voor de draaikolk van heden en verleden van een Popprijswinnaar zonder valse pretenties.
Na de Popprijs is in de Foyer de punkband Ploegendienst [foto rechts] aan de beurt. De band maakt nummers over alles wat er mis is in het dagelijkse leven, en doet dat met korte, meeschreeuwbare nummers. Na drie tellen veranderen de eerste rijen voor het podium alweer in een furieuze moshpit. Helaas is de vloer al zo spekglad geworden dat glijpartijen onvermijdelijk zijn. Even later ontstaat er verwarring tussen de bandleden over een nummer dat niet goed ingezet wordt. Maar de tomeloze energie van frontman Ray Fuego maakt veel goed, en even later staat hij net zo goed tussen het publiek. Tussen de nummers door begint hij poëzieachtige teksten voor te dragen. Ze vormen een welkome adempauze op de amper drie kwartier durende geluidsaanval van Ploegendienst.
Foto’s: André Rozendaal (Library Card uit 2022), Youtube ,CC BY 3.0, via Wikimedia Commons (Joost Klein uit 2023), Karin Eggink (Dorpsstraat 3 uit 2023)