Het wordt een verbinding van twee uitersten vanavond in Tivoli. Een uitgangspunt dat perfect past bij de filosofie van dit prachtige gebouw in het centrum van Utrecht. Het schitterend uitgelichte podium laat er geen twijfel over bestaan dat het vanavond over natuur, historie en de donkere kanten van het leven gaat. Het intrigerende bomenlogo van Myrkur hangt op de achtergrond en voor op het podium staat een grote schijf van bladeren als achtergrond voor het voorprogramma. Rond allebei de zangmicrofoons is een stukje natuur gebouwd. Dit kan niet anders dan een heel sfeervolle avond worden.
Jonathan Hulten [foto hierboven] is de voormalig gitarist en songwriter van de Zweedse gothic-doommetalband Tribulation. Sinds 2017 brengt hij solowerk uit. Op deze platen breekt hij qua muziek met de metal en concentreert hij zich volledig op folksongs met een zware tekstuele onderlaag. De opening van zijn optreden is mysterieus en spannend. In het prachtig uitgelichte bladerdecor wordt langzaam een zwarte figuur zichtbaar. Gekleed in een gewaad met gouden stiksels en een zwarte hoofdtooi roept hij associaties op met een hogepriester uit een natuurreligie. Als hij zich omkeert wordt zijn wit geschminkte gezicht zichtbaar achter een zwarte sluier.
Hij brengt ‘a capella’ folksongs met minimale begeleiding naast meer rechttoe rechtaan singer-songwriterliedjes die associaties oproepen met het werk van Nick Drake. Op de plaat komen zijn gevoelige, breekbare songs trouwens beter tot hun recht dan deze avond in Tivoli. Het gebruik van meerdere zanglijnen over elkaar voegt op de plaat zeker wat toe, maar versterkt op het podium zorgt het ervoor dat zijn stem soms niet de kans krijgt de luisteraar echt te raken. En dat terwijl zijn liedjes in een akoestische versie ook makkelijk overeind zouden blijven. Hij warmt het Myrkur-publiek echter goed op met zijn mooie, sfeervolle folkliedjes.
Myrkur [overige foto’s] is het al even diverse en veelzijdige project van de Deense Amalie Bruun. Met een muzikale vader en een moeder die tekstschrijver is legt ze in twintig jaar een intrigerende muzikale reis af. Ze debuteert in 2006 in Denemarken met een r&b-/popalbum dat ze samen met haar vader schrijft. Via de New Yorkse bands Minks en Ex Cops sluipen de rockinvloeden haar muziek in en als ze in 2015 onder de naam Myrkur haar debuut-ep uitbrengt kan gesproken worden van Scandinavische black metal met folkinvloeden. In de daaropvolgende albums ligt de nadruk de ene keer wat meer op de folk en dan vervolgens weer meer op de metal.
Met haar nieuwste album Spine uit 2023 lijkt alles bij elkaar te komen voor dit multitalent, dat naast dat ze meerdere instrumenten bespeelt, ook nog model en actrice is. De metal- en folkinvloeden zijn er allebei op Spine, maar krijgen onafhankelijk van elkaar meer eigen ruimte en in de uitvoering een toegankelijker geluid. Ook wordt haar muziek met de jaren persoonlijker en onderzoekt ze serieuze vragen die gaan over leven en dood, de invloed van AI en het krijgen van een kind in een turbulente wereld. Dit alles maakt haar muzikale wereld herkenbaar en uniek. De setlist voor het concert van vanavond bestaat voornamelijk uit materiaal van dit laatste album, aangevuld met songs van Mareridt en Folkesange. In een kring van planten staat de mysterieuze Myrkur in het blauwe sluierlicht midden op het podium.
Ze trekt direct alle aandacht naar zich toe wanneer ze het concert rustig begint en langzaam opbouwt. Eerst wat meer naar binnen gekeerd, maar naarmate de avond vordert steeds meer contact makend met het publiek. Er ontrolt zich een uitermate afwisselend concert, met doomy en catchy folkmetalsongs, mooie oude melodieën en zelfs traditionele Deense roepzang. Myrkur speelt vanavond ‘slechts’ gitaar en piano, maar deze multi-instrumentaliste zal zich niet in een hokje laten vangen. Zij blijft zoeken, zichzelf vernieuwen en neemt daarbij een hele schare fans mee op die ontdekkingsreis. Dat blijkt uit de uitverkochte Pandora en de lange wachtrijen die er na afloop staan bij de merchandise. Myrkur is een act om de komende jaren nauwlettend te blijven volgen omdat er altijd wel weer iets spannends te beleven zal zijn.
