Beeld: Peter
Het eiland Réunion is omringd door de Indische Oceaan, ligt ten oosten van Madagaskar en ten westen van Mauritius. Het is een zogenoemd overzees departement van Frankrijk, en dus kun je er gewoon met de euro betalen. Mouvman Alé is een band afkomstig van dat eiland. De bandnaam betekent volgens frontman Franswa Virassamy-Macé zoiets als ‘een muzikaal proces dat altijd in beweging is’. En daar is niets aan gelogen, want in het bij vlagen zinderende optreden vechten bezwering, experiment en dansbaarheid voortdurend om de aandacht.
Op het podium van een niet zo heel dichtbevolkt Vera staan niet-alledaagse instrumenten als tabla (Hindoestaanse trommel), lavwa (een soort wasbord van natuurlijke materialen) en berimbeau (een eensnarig soort gitaarinstrument). Toch begint Virassamy-Macé het optreden zittend met een akoestische gitaar op schoot. Op de achtergrond zijn vogelgeluiden te horen; tezamen met het relaxte gitaargetokkel en de ontspannen zang zijn tropische sferen niet ver weg.
Wanneer de drie andere bandleden opkomen, is het gedaan met de rust. Opzwepende percussie, heel soms naar funk neigende tonen uit een elektrische gitaar en af en toe stroperige toetstonen, zorgen voor een dansbaar en bovenal hypnotiserend geheel. Doel van Mouvman Alé is de hectische energie van het eiland Réunion overbrengen door de traditionele muziek van het eiland te combineren met moderne muziek, zodat een bij momenten tribale cocktail ontstaat.
En dat lukt het enthousiaste viertal en dan met name de ontwapenende en charismatische frontman zonder moeite. Als een vriendelijke sjamaan veroorzaakt hij als aanjager van vraag-en-antwoordteksten een trance bij het steeds enthousiaster wordende publiek. Hij vertelt dat hij nu als een soort omgekeerde kolonist de muziek van Réunion naar Europa komt brengen. En daar valt wel iets voor te zeggen, hoewel Mouvman Alé daarbij niet de kortste muzikale afslag kiest.
Want de band kiest niet de weg van elk nummer een dansje doen. Franswa Virassamy-Macé gaat wel het publiek in, maar niet om het publiek tot dansen op te zwepen. Hij wil dat iedereen een soort junglegeluid maakt in een soort maanritueel, wat voor de inleiding zorgt bij de indrukwekkende en lang uitgesponnen afsluiter ‘Waadi’. De bezwerende song ontaardt in een climax van percussie en luide lijnen uit de elektrische gitaar.
Het is niet het definitieve einde van het interessante optreden, want de band gaat doodleuk op de vloer van de zaal nog even verder met de kracht van de herhaling. Een meezingend en bewegend publiek is het terechte deel voor Mouvman Alé, dat hiermee de betekenis van de bandnaam waarmaakt: een muzikaal proces dat altijd in beweging is. Het is een opwindende afsluiting van een concert dat veel meer publiek had verdiend.
