Met de avontuurlijke Australiërs van King Gizzard & The Lizard Wizard weet je het nooit. Hun optredens én albums zijn zonder uitzondering verrassingen. Ze spelen in diverse muziekstijlen en mixen die naar believen. De albums afzonderlijk volgen vaak één stilistische lijn en zijn in die stijl altijd origineel en consistent. Ze hebben surfpop, garagerock, progressieve rock en jazz gespeeld, twee zeer gerespecteerde metal-albums gemaakt, recentelijk gevolgd door een synthesizeralbum. En wat ze doen, doen ze goed!
Vanavond is de band in een ‘rocking mood’ en worden de meeste nummers in een metalidioom gespeeld. Stiekem waren we ook gekomen voor het voorprogramma van de eveneens Australische Grace Cummings, maar die moest op het laatste moment afzeggen wegens ziekte. Na haar indrukwekkende optreden op Into the Great Wide Open twee jaar geleden zullen we dus nog even geduld moeten hebben. In Dr. Sure’s Unusual Practice werd net op tijd een prima vervanger gevonden.
Dr. Sure’s Unusual Practice [foto hierboven] was naar eigen zeggen toevallig ook in Amsterdam om het net uitgekomen album Total Reality te promoten. Ze zijn ontzettend blij met de mogelijkheid en het enthousiasme spat ervan af. “Dit is de f* grootste zaal waar we ooit gespeeld hebben”, schreeuwt Dougal Shaw en vervolgens gaat de band er vol in. Amsterdam geeft de enthousiaste Australiërs een warm welkom. Dr. Sure speelt muziek die stilistisch de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw met elkaar verbindt. Het is punk met gebruik van synthesizers. Dat lijkt een contradictio in terminis maar blijkt in de praktijk uitstekend te werken. “Wie houdt er hier van songs?” schreeuwt Dougal de zaal toe. En dat is precies wat het zijn: korte songs met de ‘lengte’ die we kennen van The Ramones, gespeeld met de muzikaliteit van Ian Dury en met de energie van de Sex Pistols. Een heerlijke energieke opwarmer.
King Gizzard and the Lizard Wizard [openingsfoto en foto hieronder] (KGLW) is volgens Stu Mackenzie ook blij weer in Amsterdam te spelen en na een foto van zaal en publiek openen ze het concert met twee nummers van het psychedelische album Polygondwanaland. ‘Crumbling Castle’ dompelt het publiek onder in oriëntaalse ritmes en klanken die we sinds 2017 kennen van KGLW. Het nummer mondt over een lengte van negen minuten uit in een uptempo, door mondharmonica gedreven finale. Langzaam ontstaat midden rechtsvoor in het publiek al een bescheiden moshpit. De mondharmonica van Ambrose Kenny Smith speelt ook een prominente rol in ‘The Fourth Colour’. Daar soleert hij over een Status Quoachtige boogie. Op dat moment begint ook het crowdsurfen. Met een lange uitvoering van ‘Self-Immolate’ van het album Infest the Rats’ Nest, die begint met een indrukwekkende drumsolo van Michael Cavanagh, wordt het concert harder en opzwepender. Het publiek gaat voor het podium nu echt uit z’n dak.
Drie nummers op rij van PetroDragonic Apocalypse duwen het concert vervolgens in de metalrichting met stuwende ritmes en vlijmscherpe riffs. Achtereenvolgens klinken ‘Dragon’, ‘Flamethrower’ en ‘Gilla Monster’, die ervoor zorgen dat de crowdsurfers nu onafgebroken komen en gaan. ‘Pleura’ van het album L.W. vormt de overgang naar een wat rustiger deel. Gevolgd door een lange uitvoering van ‘Rattlesnake’ uit 2017. Hierna volgen nummers van diverse albums uit de inmiddels veertig (!) stuks in de back catalogue van King Gizzard & The Lizard Wizard.
Ondanks de grote diversiteit aan nummers weten deze topmuzikanten de sfeer en het tempo er continu in te houden. Natuurlijk werkt het publiek ook mee. Dit zijn fans die passen bij deze band en die zelf ook niet terugdeinzen voor een verrassing of stijlbreuk. De band sluit af met het integraal spelen van het derde deel van het album Murder of the Universe. Daarmee komt er, na op de kop af twee uur, een eind aan een – alweer uniek – topconcert van deze Australische muzikale alleskunners.
