Hey hello
Vergezeld door Carlos van Hijfte, voormalig tourmanager van Sonic Youth, schuifelt – het tempo is geheel in overeenstemming met zijn weinig energieke uitstraling – gitaargod, zanger en producer Joseph Mascis langs de eerste fans die op het terras van Rotown zijn neergestreken. Hoewel hij probeert ieders blik te vermijden is er één fan die hem recht aankijkt en vrolijk groet. Schoorvoetend knikt en knauwt hij een Amerikaans “Hey hello…”
Verwachtingen
Het gros van de bezoekers kent, zo te zien (90% is blank, 40+ en man met bandshirt ), J Mascis al sinds de jaren tachtig van zijn bands Deep Wound, Dinosaur Jr. en soloprojecten en weet derhalve hij kan verwachten: gitaarvirtuositeit, sterke melodieën en aangrijpende nummers waarin de emoties bezongen worden met een gebroken, nasale stem.
Punt.
Punt want dat is het dan ook. Zijn zeer introverte voorkomen en performance verraden niets van zijn hang naar melancholie, kwetsbaarheid, waardering voor onder meer drag queen Dina Martina (hij/zij playbackt in de videoclip ‘Elastic Days’), Grover, Lego en skateboards. J moet het dus hebben van zijn muziek en de concertbezoeker die niet zit te wachten op gebabbel en gehuppel op het podium. En die zijn er genoeg; Rotown is volledig uitverkocht.
De Muziek
Nu we hebben vastgesteld dat het J en de meeste bezoekers alleen om de muziek is te doen, laten we het daar dan ook over hebben. Geen voorprogramma en geen muurtjes van pedalen en boxen om zich achter te verstoppen, wat de eenzaamheid van de eenmansband J Mascis nog meer benadrukt. Voor de beloofde akoestische set worden de oordoppen – heel verstandig – tegelijk met J’s gitaar ingeplugd.
Dinosaur Jr.
J start direct met ‘Thumb’, een nummer van Dinosaur Jr. waarvan er nog een zestal in de set zijn opgenomen. De solo en semiakoestisch gespeelde nummers zonder de drums van Murph en bas/zang van Lou Barlow geven een nieuwe dimensie en leggen de focus (en druk) meer op J’s zang. Zijn vocalen, die minder nasaal klinken dan ooit (zangles?) , vermengen zich prachtig met zijn snaren. Gaandeweg worden alle registers opengetrokken en zie je de ware gitaarmeester; zijn gitaarsolo’s nemen je mee op een emotioneel reisje.
Elastic Days
De andere helft van de set is natuurlijk voor nummers van zijn derde soloalbum Elastic Days, dat bol staat van de verfijnde folkrock met gastvocalisten. Op het album geven de drums – door J zelf ingespeeld – wat meer punch en rock. In Rotown doen we het niet alleen zonder drums maar ook zonder Paul Jenkins (Black Heart Procession), Mark Mulcahy (Miracle Legion) en Zoe Randell (Luluc). In ‘See You at the Movies’ refereert J Mascis aan zijn insulaire persoonlijkheid waarop een (hart)verscheurende gitaarsolo volgt. Ontroerend. Eén van de beste gitaristen aller tijden uit de alternatieve muziekwereld communiceert – the best way he can – door middel van zijn muziek.
But finding me is hard”
Beeld: Jan Rijk