Foto’s: André Schröder
Ekko belooft vanavond het toneel te worden van een bijzondere muzikale happening. In de aankondigingen wordt bij Iron Jinn steevast gesproken over een supergroep, dus dat belooft wat. Het intieme podium van Ekko staat volgebouwd met geluidsapparatuur. Achter een projectiescherm staat een tiental gitaren en een flinke drumkit. Voor het projectiescherm een glimmende zwarte gitaar en trompet. Links en rechts grote versterkers met microfoons voor de broodnodige distortion en feedback. Om voldoende ruimte te hebben voor effectenkoffers en microfoons is het podium zelfs uitgebreid met verplaatsbare podiumdelen. Tijd voor een heavy avondje waarbij alles uit de kast getrokken wordt voor een authentieke vintage rocksound.
Iskandr
Iskandr [foto rechts] klinkt als de naam voor een voltallige heavy band, maar nog een hele band gaat nooit passen op dit podium. Bij opkomst blijkt dan ook dat Iskandr de eenmansband is van de Nijmeegse muzikant O. Black Metal met een link naar historie en natuur. Hij opent de avond sfeervol met trompet en gitaar tegen de achtergrond van natuurbeelden. Na verloop van tijd komen daar beukende drums en gitaren onder en wordt het zwaarder. Vandaaruit weeft hij bij ieder nummer een steeds gedetailleerder klanktapijt, waarover zijn vocalen zich uitspreiden. Dat Iskandr Nederlandstalig is, blijkt voor de niet-kenner pas midden in de set, omdat het geluid in de mix helaas nogal een brij is. De functie van de visuals wordt deze avond helaas ook niet helemaal duidelijk. Vooral als bij het laatste nummer ‘Nachtvorst’ nog steeds bloemen, bijen en paarden in de lentezon te zien zijn. Iskandr is een project van een eigenzinnige, onderzoekende muzikant en alleen al om die reden een passend voorprogramma voor Iron Jinn.
Iron Jinn
Als het projectiescherm verdwenen is, komt het podium voor Iron Jinn [overige foto’s] pas goed in beeld. Met op de achtergrond de indrukwekkende drumkit, keyboard en Moog. Daarvoor de uitgebreide gitaarinstallaties. Het podium vult zich met rook en tegen een felle backlightverlichting tekenen de silhouetten van de band zich scherp af. Vanaf dat moment wordt de zaal ondergedompeld in een lange ‘extended jam’ zoals die eind jaren zestig, begin zeventig veelvuldig de concertzalen vulde. Met dit verschil dat Iron Jinn van deze tijd is en zich nergens verliest in technische hoogstandjes alleen, maar met de muziek vooral emotie overbrengt. Elk nummer kent z’n eigen emotionele lading. Vaak trage, loodzware onderlagen die doorbroken worden met heftige tempoversnellingen en mooie solo’s.
Bassist Gerben Bielderman kruipt zo nu en dan helemaal in de versterker op zoek naar de juiste feedback voor een intro om zich daarna weer te richten naar drummer Bob Hogenelst om samen een strakke ritmische basis onder een nieuwe jam te leggen. De gitaristen Wout Kempes en Oeds Beydals vullen elkaar zowel in gitaarspel als zang prachtig aan. Nu eens speelt Wout scheurend slide gitaar, dan weer vult Oeds dat aan met een virtuoze jazzy solo. De frivole, luchtige elementen komen van de synthesizers van Jarno van Es. Als ze tenminste niet samen met de bas zorgen voor de extreem diepe ondertonen die je broekspijpen doen trillen.
Afzonderlijke nummers recenseren is eigenlijk zinloos. Iron Jinn is vooral een overrompelende sonische ervaring die de zaal in een soort ‘groove trance’ brengt. Bij het laatste nummer gaat de vlam dan nog even echt in de pan. Na de intro van ‘Cage Rage’ met zang en een twaalfsnarige gitaar, neemt een woest tribaal ritme het over voor het in de finale helemaal losgaat. Iron Jinn is heavy, maar geen metal, het is psych en prog, Marillion meets Black Sabbath en Yes, maar vooral heel erg het samenspel van vijf topmuzikanten. Een prachtige rockavond die Ekko onder de indruk achterlaat.
