Doorgaans tref je de leden van Iguana Death Cult in kleine, zweterige zaaltjes waar je voeten aan de vloer kleven omdat grapjassen hun bier naar voren gooiden. Vandaag is het een koude, winterse zondag en valt er weinig te zweten. Rond het middaguur treft Make A Fuzz Iguana Death Cult in een brasserie in het centrum van Rotterdam om thee te drinken. Het café is gevuld met voornamelijk grijze mensen en hun kleinkinderen.
Iguana Death Cult timmert al even aan de weg en wie veel concerten en festivals met underground bands bezoekt, is ze vast al eens ergens tegengekomen. Op 16 februari 2017 komt het langverwachte eerste album uit: The First Stirrings of Hideous Insect Life. Make A Fuzz praat met zanger Jeroen Reek en gitarist Tobias Opschoor over het ontstaan van de band, Thee Oh Sees en natuurlijk het debuutalbum.
Van Collapsing New People naar Iguana Death Cult
Al snel wordt duidelijk dat de beide bandleden nog niet veel ervaring hebben opgedaan in het weergeven van het ontstaan van de groep in enkele zinnen. Tobias geeft aan dat Jeroen de verbindende factor was en verzandt in een onsamenhangend verhaal dat chronologisch heen en weer springt. Jeroen onderbreekt hem.
Jeroen: “Je maakt het moeilijker dan het is. We kennen elkaar eigenlijk allemaal uit Willemstad, een plaatsje in Noord-Brabant, tegen de grens van Zuid-Holland. Ik zat met Tobias en Justin [Boer, basgitarist, red.] op de basisschool. Justin is twee jaar ouder dan ik en Tobias twee jaar jonger. Op de middelbare school leerde ik Arjen [van Opstal, drummer, red.] kennen. Met Tobias speelde ik wel eens gitaar – oorspronkelijk speelde ik basgitaar – en met Arjen drumde ik, maar die twee kenden elkaar niet. Ik wilde altijd al graag een band beginnen. Op een gegeven moment schreven Tobias en ik een liedje, en we dachten: dit is wel echt tof. Toen dacht ik: Arjen kan drummen. Aan Justin gaf ik op dat moment gitaarles, dus die speelde eigenlijk nog helemaal niet. Ik zei tegen hem: ‘Je kunt bij ons in de band geen gitaar komen spelen, maar je kunt wel komen bassen.’ Daar vond hij eerst geen reet aan, maar uiteindelijk is hij het toch gaan proberen en vond hij het superleuk.”
Tobias: “Justin kreeg gewoon een basgitaar in zijn handen gedrukt en we zeiden: ‘We hebben over vijf maanden ons eerste optreden, succes!'”
Jeroen: “We speelden toen nog onder een andere naam: Collapsing New People, naar een nummer van Fad Gadget. Het was nog niet echt duidelijk waar we mee bezig waren. Het ene moment was ik helemaal gek van The White Stripes en dan werd het iets in die richting, maar een week later luisterde ik weer naar Joy Division en klonken we depressief. Tot we op een gegeven moment een visie kregen van wat we wilden gaan doen. Daar hoorde een nieuwe naam bij: Iguana Death Cult. Dat was ongeveer in 2014.”
Thee Oh Sees en Californië
Jeroen en Tobias geven aan dat ze het belangrijk vinden om origineel te zijn en muziek te maken die je niet al ontelbare keren eerder hebt gehoord. Op die manier zijn ze in ieder geval een van de meer opvallende Nederlandse garagebands. Toch is er in omschrijvingen van de band – en terecht ook wel – altijd weer die referentie naar Thee Oh Sees uit San Francisco.
Jeroen: “We gebruiken geen formules en kijken niet echt naar anderen. We vinden het erg belangrijk om iets te maken wat je nog niet eerder gehoord hebt. Van Thee Oh Sees moet ik wel zeggen: dat is gewoon echt een grote inspiratiebron geweest, zeker in het begin. Dat we daarmee vergeleken worden, vind ik niet zo erg, want er zijn verder ook gewoon bijna geen bands als Thee Oh Sees. Het is geen standaardband. Toen ik Thee Oh Sees hoorde, vond ik dat gewoon zoiets nieuws dat ik dacht: dat wil ik maken. Het zijn echt pioniers eigenlijk. Ik denk dat we over twintig jaar terugkijken en denken: dat waren echt heel belangrijke gasten. Het nieuwe album wordt trouwens weer heel anders en daar hoor je de associatie met Thee Oh Sees al niet meer zo.”
Meatbodies, together PANGEA, The Garden; het is maar een greep uit de Californische bands waar Iguana Death Cult voor in het voorprogramma optrad. Toch luisteren ze zelf eigenlijk helemaal niet naar die Californische garagebands.
Jeroen: “Juist niet eigenlijk. Ik luister daar bijna helemaal niet naar – niet meer in ieder geval. Hoewel dat natuurlijk wel de muziek is die we zelf maken. Prince, Talking Heads en de laatste tijd veel oude soul van Al Green, Syl Johnson en Lee Dorsey: daar luister ik veel meer naar.”
The First Stirrings of Hideous Insect Life
Op 16 februari 2017 komt Iguana Death Cult met debuutalbum The First Stirrings of Hideous Insect Life. Jeroen en Tobias vertellen erover met een visie die duidelijk maakt dat er veel tijd in het album is gestoken en het niet zomaar even in elkaar is geflanst.
Jeroen: “We hebben de keuze om een album op te nemen pas gemaakt toen we het echt de moeite waard vonden. Toen we dachten: dit is genoeg om een vette plaat mee te maken. We zijn niet zo snel tevreden. Ik denk dat dat ook wel goed is, want dan blijf je aan jezelf werken. We zijn vorig jaar mei begonnen met de opnames, maar het was steeds een paar dagen opnemen en dan weer veel optreden. Bovendien ging in de studio op een gegeven moment het een en ander verrotten, dus toen lag het ook weer stil. Eigenlijk hadden we de plaat al in oktober uit willen brengen, maar dat gingen we gewoon niet halen. Het heeft iets langer geduurd.”
Tobias: “Als we het hadden willen halen, hadden we ons zo erg moeten haasten, dat alles eromheen slecht geregeld zou zijn. Nu hebben we gewoon lekker de tijd gehad. We hebben er ook superveel van geleerd en daardoor weten we nu veel beter hoe we het aan moeten pakken. En ik vind nog steeds dat we best wel tevreden mogen zijn met de plaat die we gemaakt hebben. We zijn nu over ieder nummer dat erop staat tevreden. We hebben er zelfs nog twee nummers af gegooid die we wel al hadden opgenomen.”
Jeroen: “Die waren al zo erg té verleden tijd – te kinderlijk en te oud. Alle nummers die je aan het opnemen bent, zijn natuurlijk oude nummers. Je speelt ze al een tijd. Er waren ook alweer nieuwe nummers, die we nu voor het tweede album aan het opnemen zijn. Met platen opnemen voelt het eigenlijk altijd een beetje alsof je achter de feiten aanloopt. Er komt nu een plaat uit met nummers die voor ons al erg bekend zijn. We zijn al een paar maanden bezig met het tweede album, terwijl het eerste nog moet uitkomen. Dat voelt vreemd.”
Clubtour
Iguana Death Cult zal het debuutalbum op 16 februari 2017 presenteren in Rotown en luidt daarmee het begin in van een eerste zelfstandige clubtour langs de kleinere zaaltjes in Nederland als Bitterzoet, VERA en ACU.
Jeroen: “Ik vind het leuk om voor honderd man in een donker hol met laag plafond te spelen, dat heeft wel sfeer. Maar ik vind in een grote zaal optreden ook wel gewoon vet hoor. We hebben één keer in de grote zaal van Paradiso gespeeld [vorig jaar als voorprogramma van King Gizzard & The Lizard Wizard, red.]. We hadden de zaal vanaf het podium al even bekeken toen er nog geen mensen waren. Toen we vervolgens het podium op liepen voor het optreden stond ineens heel die zaal vol, zelfs de twee balkonrijen. Dat was wel even van: oeh, oké …! Ik vond het niet eng, maar wel indrukwekkend.”
Tobias: “We hebben al wel veel eigen shows gedaan en afgelopen zomer veel festivals. Nu komt die clubtour eraan. Dat wordt eigenlijk toch de eerste keer dat we echt een tour hebben met alleen eigen shows. Dat is wel even spannend. We zullen door Nederland toeren en gaan ook naar Zwitserland, België en Engeland.”
Zelf gaan Jeroen en Tobias nog maar weinig naar concerten en ook zijn ze niet de types die op festivals waar ze spelen blijven hangen om anderen te zien optreden.
Tobias: “Ik ga nog maar af en toe naar concerten, en dat zijn dan vaak vrienden die in Rotterdam spelen waar ik even langs ga. Even je hoofd laten zien en een beetje supporten. Het is niet meer zo dat ik stad en land afreis voor artiesten. Je moet je ook wel voorstellen dat we in het afgelopen jaar vijftig shows hebben gehad. Je zit continu al in die concertvibe en doordeweeks werk je en ben je aan het bijkomen.”
Jeroen: “Blijven hangen op festivals doe ik eigenlijk niet. Stom hè? Ik vind dat zo kut overkomen. Als ik een band echt vet vind, ga ik wel kijken hoor. Maar soms ben ik gewoon chagrijnig en wil ik niks. Na een festival moet je soms ook gewoon nog drie uur rijden naar huis. Dan denk ik: later!”
Vanaf 16 februari 2017 ligt The First Stirrings of Hideous Insect Life in de winkel en met de clubtour die daarop volgt doet Iguana Death Cult alle hoeken van Nederland aan.
Beeld: Dennis Wisse