Seewolf [foto hieronder] komt uit het noorden van Friesland en produceert misschien wel daarom weidse gitaargeluiden die bij momenten doen denken aan die andere legendarische Friese band die dat ook zo goed kon: The Serenes. Zo goed als The Serenes is Seewolf uiteraard niet, maar het is met name gitarist Willem Bijma die heldere, maar vooral beeldende gitaargolven speelt die de vroege Coldplay aanroepen. De band nam ruimschoots de tijd om de songs van de eerste ep Moonwater analoog op een 24-sporenrecorder te zetten. En dat hoor je op het podium van Vera terug: de dromerige songs zitten uitstekend in elkaar, en laveren tussen zalvend en onderhuids. Een gastzangeres en een extra gitarist voegen een psychedelische meerwaarde toe aan een zeer onderhoudend optreden.
“We bestaan al vijfendertig jaar en dan heb je op een gegeven moment veel nummers om uit te kiezen”, zegt zanger en gitarist Henk Koorn van Hallo Venray [bovenste en onderste foto] op een gegeven moment tegen het goed opgekomen publiek. In die lange tijd dat Hallo Venray bestaat heeft de band inderdaad talrijke platen met bovendien uitstekende nummers afgeleverd. Voor wie het alweer vergeten was: Hallo Venray stal in 1992 op Pinkpop de harten van festivalliefhebbers door de goed gekozen podiumcapriolen van Henk Koorn. Zo prominent in de belangstelling kwam de formatie daarna niet meer, maar Hallo Venray is één ding nooit verleerd: goede gitaarmuziek maken, die vele gebieden tussen schurend en teder ontgint.
En dus verscheen dit jaar Coffee and Cake, een bedrieglijk ontspannen plaat over thema’s als de dood maar ook vluchtiger zaken zoals een band die het minder naar de zin heeft dan het publiek waarvoor gespeeld wordt. Dat is vanavond niet het geval, want de immer gevatte Koorn geeft meermaals aan het prima naar zijn zin te hebben in Vera. Het resulteert in een gloedvol optreden waarin het nieuwe werk net wat vuiger voor de dag komt door gruizige gitaarsolo’s van Koorn, zoals in hardrockpastiche ‘Nerds’.
Maar laten we vooral de ritmesectie niet vergeten. Bassist Peter Konings doet onverstoorbaar maar zeer soepel zijn ding. Veel trommels heeft drummer Henk Jonkers niet nodig om verpletterende ritmes te spelen. Met een vurige blik in zijn ogen legt hij schijnbaar achteloos breaks neer op momenten waar je het helemaal niet verwacht, terwijl hij wel naadloos in zijn zelf neergelegde songspoor blijft. De tijd lijkt geen vat te krijgen op Hallo Venray en op zestiger Henk Koorn in het bijzonder, die nog even ontwapenend oogt als pakweg dertig jaar geleden. Het levert een uitstekend en veelzijdig optreden op tussen uitbundig en ingetogen.
Foto’s van Vera-huisfotograaf Cashmyra Rozendaal