Het aantal projecten rondom koning van het garagerijk Ty Segall blijft toenemen. De meest luide van zijn huidige combinaties is Gøggs, een groep rondom Segall, Charles Mootheart (CFM), waarmee Segall eerder optrad als Fuzz, Chris Shaw (Ex-Cult) en Michael Anderson (eveneens CFM). In 2016 bracht de groep een naamloos debuut uit: tien nummers van samen nog geen halfuur aan snoeiend harde garagehardcore. Een plaat die ondanks en dankzij die luidheid aanstekelijk en bovenal opruiend was. Opvolger is Pre Strike Sweep, en hoewel er op deze tweede productie met één nummer extra naar het eind van de plaat geracet wordt, blijft de teller nog steeds net voor de dertig minuten steken.
Dat muzikaal gezien alles goed in orde is, valt te verwachten bij vier zeer ervaren muzikanten. Het drumwerk van Mootheart, die zo nu en dan van instrument ruilt met gitarist Segall, is bijzonder strak en ritmisch, met een fanfareachtig spel in ‘Still Feeding’ en een gejaagd tempo in ‘Space Rinse’. Segall krast er snerpend overheen met zijn gitaar, en Shaw spuwt zijn teksten over het instrumentengeweld uit op de voor hem zo kenmerkende wijze.
Op dit nieuwe album is het geluid echter wel wat eentoniger dan op de eerste plaat. De zang – ‘het spuwen’ – van Shaw wordt minder afgewisseld en aangevuld door Segalls stem en ook het geluid van de instrumenten kent minder variëteit. Op Gøggs waren er nummers die contrasten aanbrachten in de geluidsmuur, zoals ‘She Got Harder’ en ‘Assassinate the Doctor’, met een geluid dat aan Ty Segall and The Muggers deed denken, en het goed opgebouwde ‘Gøggs’. Pre Strike Sweep doet daar minder moeite toe.
Juist dat gebrek aan contrast met het muzikaal en vocaal geweld zorgt ervoor dat dat geweld wat in overtuigingskracht afneemt. Het is de afwisseling die de agressie zijn kracht bezorgt en niet de voortduring, net zoals de lezer van een krant minder onder de indruk raakt van geweld naarmate het meer in een land plaatsvindt.
Pre Strike Sweep bereikt niet hetzelfde niveau als de debuutplaat van twee jaar geleden, maar we moeten ook eerlijk zijn: de lat lag erg hoog. Het is geen reden om het album niet te kopen, maar wel om af en toe toch stiekem Gøggs weer in de platen- of cd-speler te stoppen.