Het podium ligt bezaaid met apparatuur. Een voor een komen de leden van Godspeed You! Black Emperor even stemmen. De zaal loopt vol.
Jessica Moss stapt op blote voeten het podium op. Moss is vooral bekend als violiste in Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Band en is oprichtster van Black Ox Orkestar. Vanavond speelt ze ‘Entire Populations’, een vijfentwintig minuten durend klassiek werkstuk over de ontberingen van vluchtelingen. Met emotie in haar stem kondigt Moss aan de muziek te willen spelen om de bezoekers te laten nadenken over de ongelijkheid van kansen die mensen krijgen. Mensen op de vlucht voor geweld verdienen volgens de Canadese muzikante een menswaardige opvang.
Met haar viool en haar stem houdt Moss het publiek in Paradiso stil en in de ban van de muziek. De ontberingen van een reis die mensen op dit moment maken om weg te komen uit oorlogsgebieden, wordt in de zaal gevoeld. Moss neemt het publiek mee op een trip naar een kamp, langs een eindeloze weg waar mensen sjokken op weg naar een nieuwe woonplek. Moss geeft het publiek met haar muziek een inkijkje in een gitzwarte wereld. ‘Entire Populations’ verdient blijvende aandacht.
Zacht komt er een bastoon uit de boxen op het podium. Het publiek praat, mompelt, drinkt, laat glazen vallen en luistert nauwelijks. Na minuten zwelt de muziek iets aan en komt er aandacht in de zaal. Een medewerkster legt handdoeken klaar en komt terug met flesjes water. De technicus schuift de volumeknop iets omhoog. Mike Moya neemt plaats op een stoel links op het podium. Aan de andere kant, nog in de duisternis van de gordijnen, plugt violiste Sophie Trudeau haar instrument in. De bastoon klinkt iets harder. Rechts vooraan zoekt David Bryant in de schemer zijn stoel; half afgewend van de zaal pakt hij zijn gitaar. Aan de achterkant nemen Aidan Girt en Tim Herzog plaats achter twee drumstellen en pakken Mauro Pezzente en Thierry Amar hun basgitaren. Als laatste wandelt Efrim Menuck het podium op. De visuals boven het podium laten het woord ‘Hope’ zien. Godspeed You! Black Emperor opent al jaren met ‘Hope Drone’. De groep wil niet verrassen; de fans die al jaren naar de concerten komen, weten dat er geen onverwachte zaken zullen voorvallen.
Godspeed You! Black Emperor maakt hypnotiserende postrock. Het Canadese gezelschap debuteert in 1994 met de cassette All Lights Fucked on the Hairy Amp Drooling in een oplage van drieëndertig zelf opgenomen exemplaren. In 1997 volgt het debuutalbum F♯ A♯ ∞. De titel van de langspeler is niet uit te spreken, maar betekent zoveel als F-sharp, A-sharp, Infinity. De muziek op de langspeler laat grote tegenstellingen horen. Langgerekte nummers, postrock, onheilspellend, onvoorspelbaar en in alle gevallen duister en instrumentaal. Godspeed You! Black Emperor is een trio muzikanten dat al snel een band wordt, met een constant wisselend aantal leden. Visuele kunstenaars sluiten aan voor een release of een optreden. F♯ A♯ ∞ wordt nog steeds gezien als een van de belangrijkste postrockalbums.
In 2003 kondigt de groep een pauze aan. De leden willen individueel, eigen werk maken. Er zijn geruchten over het opheffen van de groep en de leden zouden niet willen omgaan met de populariteit. Zoals altijd hult Godspeed You! Black Emperor zich in stilte. Er zijn geen interviews en er is niet of nauwelijks contact met de pers. In 2010 zijn er de eerste optredens na een stilte van jaren.
In september van dit jaar brengt de groep Luciferian Towers uit. De muziek op de zesde langspeler klinkt bekend, maar intrigeert en fascineert vanaf de eerste tonen. Als vanouds wordt de fan niet verrast, maar wel verwend.
In Paradiso speelt de groep een aantal stukken van het laatste album. ‘Bosses Hang’, ‘Anthem for No State’ en ‘Fam/Famine’ krijgen uitvoeringen die van de release bekend zijn. Het publiek kijkt naar acht muzikanten die spelen alsof ze in een studio staan. Voor ‘Undoing a Luciferian Towers’ stapt een gastmuzikant het podium op. Met zijn rug naar het publiek, in de schemer van de visuals, speelt de free jazz-saxofonist de solo’s in het nummer. Hij lijkt de studio af te sluiten. Nog meer krijgen de bezoekers het gevoel aanwezig te zijn bij een repetitie van de groep.
De instrumentale mini-symfonieën van het gezelschap verbijsteren het publiek in Paradiso. Ze pakken de mensen bij de strot, intrigeren, zijn van hoogstaande kwaliteit en geven een gevoel van volledige controle en complete chaos. Muziek kan niet desolater en opwindender klinken. Afsluiter ‘Blaise Bailey Finnegan III’ laat horen dat de groepsleden het contact met de werkelijkheid niet hebben verloren. In het nummer is de discussie tussen een agent en een autobestuurder te horen. De man krijgt een boete voor te snel rijden. De Amerikaan discussieert met de agent en spreekt over de uit de hand gelopen wapenwedloop in het land. Door het noemen van alle wapens die hij bezit, ridiculiseert de man de autoriteiten waar hij mee te maken heeft. Het wapenbeleid in Amerika en de huidige president krijgen ervan langs in een mooi uitgesponnen nummer dat aanvankelijk door Paradiso meandert, zich door de zaal en de gangen wringt en uiteindelijk explodeert tot in alle hoeken van het gebouw.
Natuurlijk blijft er muziek klinken als de leden van Godspeed You! Black Emperor de muzikale punt achter een fantastische avond muziek zetten. Een van de leden loopt na enkele minuten langs de boxen, zet deze uit en zwaait eenmaal naar het publiek. De studio is gesloten.
Beeld: Jaks Schuit