De Belgische drumster en zangeres Ille van Dessel nam tijdens een tour van het Canadese Ghostwoman de drumstokken ter hand. Dit beviel van beide kanten uitstekend. Sindsdien vormt ze samen met Evan Uschenko de band. Het duo maakt psychedelische garagerock, die op het vorig jaar verschenen Hindsight Is 50/50 zijn meest duistere kant laat horen. Uschenko vindt dat Ghostwoman op deze derde plaat eindelijk klinkt zoals hij dat altijd voor ogen had. Het brengt de formatie naar een zaal gevuld met liefhebbers in het Groningse Vera.
Een voorprogramma als het Belgische Slumberland [foto hierboven] verwacht je niet meteen bij een band als Ghostwoman. Toch is er wel degelijk een overeenkomst. De klanken van het eenmansproject van Jochem Baelus werken namelijk eveneens op het onderbewuste. De aanblik van de zelfgebouwde, met houten frames omhulde mechanische instrumenten doet denken aan die van Yuri Landman. Het verklapt al dat hier bijzondere klanken gemaakt gaan worden. In combinatie met de verschijning van Baelus, getooid met een lange baard, lijkt het alsof je naar een intrigerend optreden van honderd jaar geleden staat te kijken.
De muziek van Slumberland is echter allerminst belegen en was al eens een hoogtepunt tijdens festival Explore The North in Leeuwarden. Met onder andere drumstokken, elektronica, een zingende zaag en vocalen samplet en loopt hij dit alles tot een tribaal en bezwerend geheel. Het gaat op een vernuftige maar bovenal zeer boeiende wijze van bijvoorbeeld rauwe postpunk naar etherische krautrock, via prikkelende exotica en weer terug. Dansers komen weinig aan hun trekken, liefhebbers van muzikale diepgang des te meer. Slumberland geeft een fraai optreden dat bol staat van originaliteit.
Het geluidsvolume bij Ghostwoman [overige foto’s] staat prettig hoog afgesteld, zodat de gitaarspinsels van Evan Uschenko fijn kunnen landen in de onderbuik. Dit maakt met name de eerste pakweg twintig minuten onontkoombaar, met gruizige gitaargeluiden in de lijn van bijvoorbeeld Wooden Shjips. Het is precies waar het hoofdknikkende liefhebberspubliek voor komt. De zang blijft hierbij ver achter in het geluid; de mompelvocalen van Uschenko klinken als muzikale stopverf en dat blijft zo tijdens de rest van het optreden. De zang van de bij vlagen lomp en eenzijdig drummende Van Dessel is al niet veel beter.
En hoewel de voorste rijen publiek met gesloten ogen stug door blijven hoofdknikken, maakt de aanvankelijke opwinding van het optreden gaandeweg plaats voor een voortkabbelend gebeuren. Zelfs de gitaarlijnen, die steeds meer op elkaar gaan lijken, kunnen het inzakkende concert niet meer redden. Uschenko verontschuldigt zich aan het publiek met de mededeling dat ze erg vermoeid zijn, maar toch blij om op de planken van Vera te staan. Wellicht eist het tourleven zijn tol voor Ghostwoman, met een futloos optreden als gevolg. Een stuurloze toegift verandert hier ook niet veel meer aan.
