Goat: “We willen niet de rol van narcistische rockster spelen” Muziek draait volgens gemaskerde Zweden niet om het individu

Geschiedenis: onbekend
Bandleden: onbekend
Dat is ongeveer de informatie die we hebben over Goat, naast wat vage mythes. De Zweden treden altijd gemaskerd en gekleed in gekleurde gewaden op en wie erachter zitten, is onbekend. Wat we wél weten is dat Goat een aanstekelijke mix van fuzz, psychedelica en wereldmuziek maakt die zowel swingt als hypnotiseert. King Gizzard & The Lizard Wizard, waarmee Goat door Australië toerde, is fan en dat mag aanbeveling genoeg heten. Make A Fuzz interviewt Dhr. Christian Johansen – bandlid van Goat, meer weten we niet – in een poging wat van het mysterie te ontrafelen. Dat lukt. Nou ja, gedeeltelijk dan.

Herkomst

Goat beweert uit het Zweedse plaatsje Korpilombolo te komen, maar spelt de plaatsnaam zelf verkeerd. Niet echt geloofwaardig dus. Maar hoe ontstond Goat dan wel? Het woord is aan Johansen: “Goat werd gevormd door ridders die in de elfde eeuw het Britse leger verlieten en naar Afrika en het noorden van Zweden reisden om justitie te ontvluchten.”

Mooi dat dat in ieder geval vast opgehelderd is.

Vervolgens nam Goat volgens Johansen wat muziek op, die per toeval “rockets ears” bereikte. Wederom een cryptische omschrijving? Dit keer niet, aangezien Goat debuutalbum World Music (2012) uitbracht op label Rocket Recordings. Die eerste plaat viel in de smaak bij mensen en kreeg lovende recensies en daarom, aldus Johansen, besloten Goat the rock band thing een tijdje uit te proberen.

Mysterie

Johansen praat met passie over de redenen waarom Goat gemaskerd optreedt. “De belangrijkste reden is dat we niet de rol willen spelen van narcistische rocksterren. Daarnaast willen we onze persoonlijke vrijheid behouden. Het gebrek aan ruimte voor privacy dat onze tijd kenmerkt, is niets voor ons. Wij zijn niet op die manier opgevoed. Maar we zijn er ook van overtuigd dat de maskers ons meer kracht geven als we optreden en dat ze – vreemd genoeg – de afstand tussen ons en ons publiek verkleinen.”

Let the ears decide what the heart likes

Met zijn verwijzing naar narcistische rocksterren lijkt Johansen af te rekenen met een aanzienlijk deel van de muziekindustrie. Maar kan kennis over het individu achter muziek niet ook van positieve invloed zijn op de waardering en de kracht van die muziek? Kan de muziek van Nirvana bijvoorbeeld niet een diepere lading krijgen en meer emotie bij de luisteraar losmaken als hij de persoon Kurt Cobain kent en begrijpt?

Johansen is daarin, hoewel hij wel aangeeft dat iedere muzikant moet doen waar hij zich goed bij voelt, stellig: “Muziek is simpelweg een combinatie van ritmes, tonen, geluiden en – als er zang bij komt kijken – poëzie. Men is geneigd connecties met performers te leggen die niet bestaan. De muziek van Nirvana klinkt precies hetzelfde zonder de kennis van het leven van Kurt Cobain. Let the ears decide what the heart likes.”

Het mysterie rondom de bandleden van Goat resulteert er soms wel in dat de aandacht verschuift van de muziek van de band naar precies dat mysterie. Johansen ziet dat niet als problematisch. “Dat zogenaamde mysterie is slechts een bij-effect van onze wil om anoniem te blijven. Mij is het om het even waar mensen geïnteresseerd in zijn. Vragen over onze muziek zijn voor mij net zo oninteressant om te beantwoorden als vragen over onze maskers. Ik ben van mening dat mensen gewoon naar muziek moeten luisteren, in plaats van erover te lezen.”

[Redactionele noot: Make A Fuzz begrijp dat de lezer zich nu voor een dilemma gesteld ziet. De redactie raadt de lezer aan om door te lezen, tegen de filosofie van Dhr. Johansen in.]

Requiem

Het onlangs uitgekomen derde album van Goat, Requiem, is net zo eclectisch als zijn voorgangers. Wereldmuziek en panfluiten worden gecombineerd met langgerekte, fuzzy jams, wat Goat een uniek geluid geeft. Hoe komt een Zweedse band aan zo’n werelds geluid? “Nieuwsgierigheid en reizen. We proberen onze creativiteit nooit tot een bepaalde richting te beperken en doen wat we willen doen. We look everywhere and nowhere for it.” Songs van Goat komen volgens Johansen bovendien altijd voort uit een gezamenlijke inspanning. “Zelfs als één van ons met een idee komt, dan is het nog steeds de verdienste van de groep dat dat idee überhaupt heeft kunnen ontstaan.”

Waardering

De populariteit van Goat neemt toe en deze zomer stond de band op een aantal grote festival, zoals Primavera.  In de Grote Zaal van de Effenaar wisten de Zweden op Eindhoven Psych Lab ook een goed gevulde zaal te bezweren. Maar geeft Goat eigenlijk wel om die erkenning? “We waarderen het erg dat er naar onze muziek geluisterd wordt en zien dat als een eer waar wij erg dankbaar voor zijn. Daarnaast vinden we het geweldig om op te treden voor mensen en de energie die op onze concerten aanwezig is met alle toeschouwers die er zijn te omarmen. Om erkenning daarentegen geven wij helemaal niets.”

Het mysterie rondom Goat zal waarschijnlijk wel aanblijven. Goat zal niet snel ontmaskerd worden en verdwijnt misschien ooit wel weer net zo stilletjes als het gekomen is. Maar tussen die perioden van stilte zit er één van overweldigend geluid. Zet de song ‘Goatfuzz’ van de nieuwste plaat maar eens aan. En – om Johansens woorden nog maar eens te herhalen – let the ears decide what the heart likes.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *