Het intieme Cinetol – een creatieve broedplaats in de Amsterdamse Pijp – is een uitgelezen zaal voor Fontaines D.C. Honderdvijftig man staan dicht op elkaar. De opwinding en de hooggespannen verwachtingen na het optreden op Eurosonic de dag ervoor zijn haast fysiek voelbaar. De mannen koesteren hun Ierse roots en dragen dit graag uit. De liefde voor Ierse poëzie en literatuur bracht het vijftal samen en verklaart de stroom aan poëtische toespelingen in hun – uiteraard met zwaar Iers accent gezongen – nummers.
In het afgelopen jaar bracht Fontaines D.C. acht nummers uit. Hun singles zijn échte singles met geweldige vintage- en natuurlijk typisch Ierse foto’s op de covers. Helaas niet meer te koop bij de merchandise na afloop. Een rondgang op internet leert dat deze singles inmiddels fiks gestegen zijn in prijs. Eind 2018 tekenden ze bij het label Partisan en er staan een UK-tournee met Shame en een Amerikaanse tournee met Idles in de planning voor dit jaar.
Hoewel de band vooraf nog even Amsterdam in ging (…) begint deze toch precies op tijd. De vijf komen op zonder ingestudeerde praatjes, ze laten de muziek voor zich spreken. Zanger Grian Chatten laadt zich op door over het kleine podium te ijsberen. De set bestaat uit de acht reeds uitgebrachte nummers en vier van het debuutalbum dat later dit jaar verschijnt.
De sound is onvoorspelbaar, donker en basgestuurd. Soms valt de vergelijking te maken met The Strokes, The Fall en Girl Band, maar natuurlijk ook met de eerdergenoemde Shame en Idles. Chatten ademt de introverte intensiteit van Joy Divisions Ian Curtis zonder aan eigenheid in te boeten. Vanaf noot één van het eerste nummer ‘Chequeless Reckless’ geeft het publiek zich volledig aan Fontaines D.C. over. Het dansen, meezingen – best lastig dat Ierse accent – en zelfs moshen gaat direct los.
De nummers zijn vaak geïnspireerd door beroemde en beruchte inwoners van Dublin. Zo introduceren zij in ‘Hurricane Laughter’ Johnny Fortycoats: een dakloze man uit de jaren dertig en veertig die door de straten van Dublin slenterde. Hij droeg meerdere jassen over elkaar waarvan alle zakken gevuld waren met krantenknipsels van strips en grappen die hij uitdeelde aan kinderen. Het nummer bestaat uit onsamenhangende stukjes informatie die toch iets samenhangends vormen voor de luisteraar.
Als toegift spelen ze ‘Liberty Belle’: een ode aan Dublin, in de vorm van een kort en pittig rock-‘n-roll-nummer. Na afloop spreken we Grian Chatten, terwijl hij vrolijk en voldaan aan een joint trekt, over zijn belangstelling voor het literaire werk van de Ierse schrijver James Joyce en de invloed op hun muziek. Grian: “James Joyce’s Ierse achtergrond was essentieel voor zijn literatuur want hij schreef uitsluitend over Ierse thema’s. Dat vind ik enorm inspirerend. In zijn verhalenbundel Dubliners staan verschillende ‘epiphanies‘ (openbaringen). We verwijzen zelfs naar James Joyce in ‘Boys in the Better Land’. Epiphanies heb ik zelf ook. Na elk ontbijt…”
Tekst door Judith Zandwijk